Kriekende Kriekske

(1894)–Bernhard van Meurs– rechtenstatus



[pagina 52]
Gerrit-oom. ‘Hoe maokt 'et oom Gerrit?’ Die maokt 'et zoo zoo! Die wordt alle jaoren wel griezer, Maor blieft even koppig en grommig van aord; Hum raokt nie: hoe ouwer hoe wiezer. Hie pruttelt van 's mergens tot 's aovends ien huus Um niks-niemendal, dâ begriep je! En as ie nie pruttelt, dan pruttelt ie toch, Dan rôkt ie zien pruttelend piepje. Te dienen bij hum, is gen doen veur 'en mins, 't Is um er zich dood te verkniezen; Zien knechten en meiden die pakken dan ook Nao 'n verrel jaor dienst gauw hun biezen. Alleen buutenshuus is ie lief, veur ielkeen Die mooi naor zien piepen wil dansen; Veur wie dâ nie doen, is ie bars en kortaf, Die nuumt ie uut spot: ‘groote hanzen.’ Hie zelf is de grootste. Hie denkt: ik heb geld! En is ie ien 't derp nie de riekste, De kerl is dan toch ien 't bestuur van 'en zaok Van allen sekuur de gewiekste. Gen mins kent hum beter as onze Pastoor, Zien karkmeister is ie al jaoren: As Heeroom zeit zús, dan zeit Gerrit-oom zóó; Nooit kan ie 'en zaok met hum klaoren.
[pagina 53]
Hum afzetten?...Deksels, dâ durft ie nie goed, Dan was ie nog arger verkouwen; Went Gerritje zou dan gezwiend tegen hum De ondraoglikste dinger gaon brouwen. Wij, nêfkes en nichtjes, wij meugen hum nie, Zoo zit ie Pastoor ien de veeren; En denkte misschien dâ'k 'en lasteraor bin, Dan zal 'et 'en veurbeild oe leeren. Ons waoterstaotskarkje verdwient as 'en kiend Bij 't schoolgebouw onzer gemeinte; Dâ's arglik, nie waor? Jao, maor argliker is: 't Volk kan er niet ien, um de kleinte. Lest had de Pastoor hier en daor zoo gezeid: ‘Ze bouwen zoo veul groote karken - Dâ mosten ook wij doen; wij kunnen dâ best Deur chriestelik saomen te warken!’ ‘Jao, jao!’ - was 'et antwoord - ‘we kunnen dâ best!’ En ielk wou zien part er veur geven. De goeje Pastoor dacht: nou gao 'k aon den slag! Maor ieselik sloeg ie d'r neven. Went Gerrit-oom stak weer 'en spaok ien 'et wiel, Goeng stil bij de boeren wâ praoten: ‘Kom, kom! groote kark?...Dâ's maor geistlike trots! Waor hedde oew verstand nou gelaoten?’ ‘Zoo'n kark, weette wèl, kost maor efkes 'en ton! Dâ's niks! nee, dâ was te betaolen; 'k Betaol, as 'et mot, heel den toren alleen, Mien wien zal er nie van verschaolen.’
[pagina 54]
‘Maor, reken is op, wat al kummer en zurg Veur onzen eerwaordigen herder! De man wordt er ziek van: hie bouwt ze niet af; Hie ziet ze half klaor en nie verder!’ ‘En ziet ie ze klaor - brrr! ik griesel er van - We zaogen 't zoo dukkels gebeuren: De bouw is verknuuid, of de toren verzakt, Of muren, gewulfselen scheuren!’ ‘Het karkbestuur kriegt dan de schuld van 't malheur, Pastoor geet er van um 'et huukske, En gullie hebt raozende spiet van oew geld! Kom, kom! schrap dâ plan uut oew buukske!’ ‘Wel klein is ons karkske, maor rein! 't Bidt er goed! Laot andren maor grootere bouwen! Ik zeg 'et nog ens: 't is maor geistlike trots; Wij motten ons nederig houwen!’ - Zoo wist ie met vieven en zessen de lui Totaol op zien wies te bekeeren. Daor zat de Pastoor, of ie zuur keek of nie, Met al zien gebakken peren! Wâ dunkt oe daorvan?...Is 'et God nie geklaogd?... En dan, dâ schijnheilige liegen!... Zien gierigheid was hier de duuvel ien 't spul, Gen aalmoes kunde ooit van hum kriegen. Toch houwen wij, nêfkes en nichtjes, ons ien En trachten zien graotie te winnen, Went starft ie (gen kiend of gen kraoi laot ie nao), Dan palmen wij Gerrit-oom binnen!

Vorige Volgende

Gerrit-oom.