Kriekende Kriekske

[p. 51]

Op moetjes graf.

De kienders die daor heergaon,
Een zusjen en 'en bruurke,
Hê'k ien hun doen, siends weken,

Stil afgekeken.

Des zundags nao de vespers
Bezuuken zij 'et karkhof,
En bidden 't rozenhoedje

Op 't graf van moetje;

Verzurgen dan de pelmkes,
Waormee zij 't graf omringden,
Begieten met 'en kruukske

Het rozenstruukske.

Lest, toen de reuskes fleurden,
Goeng bruurke met 'en stukske
Ien d'eerdhoop, zonder spreken,

Een gaotje steken.

‘Wâ duude daor?’ - vroeg zusje.
‘Ik maok dâ moetje zien kan
Hoe mooi de pelmkes gruuien

En reuskes bluuien!’