gemakkelijk in. Hangt schaamteloos over een stoel zonder zich te bekommeren of ze er elegant bij zit, of er geen rimpels in haar buik zitten zo en of ze haar kut netjes heeft verstopt achter gekruiste benen. Prachtig vind ik haar en wou dat ik zo ontspannen in mijn lijf zat.
Ik ben me te bewust van mijn lichaam in deze omgeving. Als ik het vergeet zijn er taxerende mannen om me er weer aan te herinneren.
Ik ga onwillekeurig weer vergelijken met de andere vrouwen en word daar depressief van. Mijn zachte moederborsten, vel dat niet meer zo strak is als een paar jaar geleden. Een paar zwangerschapsstrepen op mijn heupen die bijna niet te zien zijn behalve voor mij. Een paar pond te rond. Over mijn piek heen, ik kan niet meer mooier worden. Ik weet dat het onzin is, als ik tussen vrouwen leef zijn mijn normen anders, hou ik op te kijken naar mezelf met mannenogen, maar de zelfverzekerdheid en het plezier in mijn lichaam verdwijnen wanneer ik weer in de gewone wereld ben. Mijn scharnieren worden prompt stijver, ik loop onhandig en houterig. Ik hou mijn buik in. En neem het mezelf kwalijk dat ik me zo laat beïnvloeden.
Mijn huid is opeens gaan vervellen. Schurft, zegt Armin, maar ik weet dat dat niet waar is want dat heb ik al eens gehad.
Een van de droevige groupies die bleven hangen in Paradiso toen ik de tent sloot. Geen plaats om naar toe te gaan. Mag ik met jou mee, vroeg ze en ik zei oké, voor één nacht, als je maar daarna weer ophoepelt want dan krijg ik een vriend te logeren. Ze zat voortdurend te krabben maar zei dat het psychies was. En 's nachts toen ik wakker werd zat ze naast mijn bed me aan te staren met katteogen en zei dat ze met me wou vrijen omdat ik op Janis Joplin leek. I made love to Janis once, zei ze maar ik duwde haar hoofd weg dat ze in mijn oksel wou stoppen en veinsde slaap. Onverdraaglijke jeuk een paar dagen later toen ik haar eindelijk de deur weer uit had. Krijsend vastgeklemd aan de deurpost, jammerend dat niemand van haar hield en iedereen er haar weer uit schopte. Ik voelde me een harteloos kreng tot ik merkte dat ze een paar van mijn beste kleren had meegenomen en de jeuk begon. Die ik deelde met Michael.
Juffrouw Meulenbelt, zei de arts, nu ziet u toch maar dat God de
Auteursrechtelijk beschermd