Het eensaem tortel-duyfken rustende op den aenghenaemen rooselaer gheplant in't hemels lust-hofken

Een ander voor den selven Feestdagh.

Stemme: O Maghet schoon! (ofte) Mijn Siel die queelt.

DE Koningin van Hemel, en van aert,
Die Jesus heeft ghebaert
In 't Heyligh Bethlehem, komt naer Jerusalem,

[p. 56]

 

Om in den Tempel hier te presenteren

 

Haer Kindeken, dat sy quam rantsoeneren,

 

Naer d'oude Wet door Moyses in-geset.

 

Dit weerdigh Lam wordt op-geoffert daer

 

Voor onse sonden swaer,

 

Den ouden Simeon, gaet dese suyver Son

 

In d'ermen van de Moeder ras ontmoeten,

 

En valt sijnen Verlosser hier te voeten,

 

Die hy ontsonck, en als een Swaene sonck:

 

Laet nu ô Heer! mijn Siele naer u woordt

 

In vreden rusten voort,

 

Ick sien de Saligheydt, die ghy ons hebt bereydt,

 

O vreught van alle Israëls gheslachten!

 

Het Licht, dat oock de Heydenen verwachten,

 

Ghy doet te niet, ons droefheydt, en verdriet.

 

Wilt, Menschen, nu me naer den Tempel gaen,

 

Soo Anna heeft ghedaen,

 

Het Kindeken is daer daer, en rust op den Autaer:

[p. 57]

 

Maer ghy moet als Maria presenteeren

 

Twee Duyven, op dat komt in u logeeren,

 

't Is een ghemoet met vrees, en liefde soet.

FINIS.