Het eensaem tortel-duyfken rustende op den aenghenaemen rooselaer gheplant in't hemels lust-hofken

Liedeken waer in de dry Koninghen kenbaer maecken de Openbaringhe der Sterre.

Stemme: O mijnen Heer nu heb ick u ghevonden.

DE Sterre is seer schoon aen ons verschenen,
Die door haer Licht den nacht heeft verdwenen,
Daer men in sach een kleyn Kindeken soet,
Dat tot hem trock doen ons heel ghemoet:
O wonderlijcke Ster! waer door Godts Mogentheyt,
De Heydenen nu roep oock tot de saligheydt,
Op desen tijdt, als wy met vlijt,
Trachten te vinden het sonder respijt!

Adieu Paleys! Adieu ghy hooghe Throone!

Niet meer gheacht den Schepter, noch Croone,

[p. 52]

 

Van stonden aen gaen wy soecken het Kint,

 

Dat in ons hert staet seer diep gheprint:

 

De Sterre die gaet voor, sy treckt naer d'Jodtsche rijck.

 

Binnen Jerusalem, soo sullen wy gelijck

 

In 't openbaer, Herodes naer

 

De plaetse, der gheboorten vraeghen daer.

 

Maer 't Kindeken en worter niet ghevonden,

 

Te Bethlehem soo leyt het ghewonden,

 

In eenen Stal, waer de Sterre bleef staen:

 

Daer wy met vreught ras sijn in-ghegaen,

 

En vielen neder voor dees groote Majesteyt:

 

Iae hebben alle dry veel schatten toe bereyt,

 

Het soet Kint, dat on-verdient,

 

Ons vander eeuwigheydt hier heeft bemint.

 

Eerst gaven wy het gout van onse landen,

 

Als Koninck, tot een rijcke offeranden;

 

En brachten hem wierook, myrre naer wensch,

 

Om dat hy Godt was, en samen mensch.

[p. 53]

 

Wanneer dit Kindeken ons heeft ghebenedijt:

 

En sijn soo uyt den Stal vertrocken heel verblijt,

 

Naer d'Ooste lant, daer triumphant,

 

Het g'loof sal worden met ons bloet geplant.

FINIS.