Het eensaem tortel-duyfken rustende op den aenghenaemen rooselaer gheplant in't hemels lust-hofken

[p. 19]

Een ander.

Stemme: Vliet, vliet, mijn Siele vliet.

VVAt soete melodij, is hier aen alle zy,
Hoort, hoort den blijden thoon,
Der Seraphinschen schoon:
Sy brenghen tijdingh mé, van den ghewensten vré,
Voor 't Menschelijck gheslacht,
Veel duysent Iaer verwacht.

Den Heer, die 't al bestiert, rust by het stem gediert,

Als een on-noosel Lam, dat door de minne vlam,
Daelt uyt des Vaders hert, gelijck verkondight wert,
Met on-ghemeene vreught, heel aertrijck is verheught.

Siet hier naer sijnen eys, den stal voor een paleys,

Waer dat het hemels hof, gesongen heeft den lof.
Nu aen Godts Majesteyt, die in de Cribbe leyt,
Bekleet met ons natuer, op dese saligh uer.

Als David dien dagh, hier in den geest voorsagh,

Soo riep hy over-luyt: Ach! mocht ick drincken uyt

[p. 20]

 

't Cistern, van Bethlehem! niet kost versaeden hem,

 

Dan dees Fonteyne soet, 't is d'on-geschaepen goet.

 

Laet ons nu saemen gaen, naer het Engels vermaen,

 

Besoecken dit kleyn kint, dat weerdigh is bemint,

 

In alle eeuwigheyt, komt, komt, en niet verbeyt,

 

Wy sullen treden in, en thoonen weder min.

FINIS.