Den Aenghenaemen rooselaer geplant in den hof van den heylighen vader Dominicus
(1707)–Catharina van der Meulen–
Auteursrechtvrij
[pagina 171]
| |
Stem: Nu heb ick gevonden die mijn ziel bemint.CHristus is geseten aen het Avontmael,
Om 't Paesch-lammeken t'eten binnen Sions Sael
Als de gewoonte was, opstaende daer naer ras,
Sijn kleederen op-schort, en lendenen om-gort,
Valt aen de voeten van 't Verraders hert,
Om 't te versoeten, 't gene meer verhart!
Dan Petrus dit insiende dat Godts Majesteyt
Hun selver hier med' diende, en voor hem neêr-leyt,
Heeft met ootmoet geseyt,
Neen in der eeuwigheyt sult ghy die wassen niet,
Maer den Heer 't hem gebiet,
Oft geen deel in sijn Rijck 't en zy dat het geschiet.
Jesus gingh insetten 't Heyligh Sacrament
| |
[pagina 172]
| |
Wanneer de oude Wet en de Figuere ent,
Hy spijst uyt liefde soet haer met sijn vleesch en bloet
Dat dit onnoosel Lam, voor ons nu geven quam,
En oock vereerden hier med' Judam daer,
Wie kan't gronderen? gy bekende klaer
Dat was uwen Verrader, en ontrouwen vrint,
ô Goedertieren Vader! die thoont hoe g'n Kint
Door sulcken ionste mint:
Maer soo noch Judas blijft hertneckigh in het quaet,
Spreeckt den Heer tot hem, gaet
En volbrenght haestelijck dan uwen boosen haet.
Waer naer Christus seyde, ick moet gaen van u
Mijn Apostelen scheyden, hout toch vrede nu,
Malkanderen bemint, den meesten d'ander dint,
Siet mijn exempel aen wat ick u hebb' gedaen,
Dat g'eerst sult weten, wanneer ick sal zijn
In 't rijck geseten, naer veel smert en pijn:
Ick klim tot mijnen Vader, nu soo sulde ghy
| |
[pagina 173]
| |
Verargert allegader wesen hier in my,
Om welcke woorden sy
Geheel verslagen staen, maer Petrus roemt hem meer,
Hy sprack: 'k sal sterven eer,
Ghy sult dry reyse my loochenen, seyd' den Heer.
Den tijt is ghekomen in't begin gestelt,
Dat nu des menschen Sone worden sou gevelt,
En aen het Cruys gehecht, voor u schult op-gerecht,
De uer naeckt van mijn doot, maer met verlangen groot
Verwacht ick't Doopsel in mijn eygen bloet,
't Gen' vol genaeden my aenveerden doet
Hier al des werelts sonden, die oyt zijn gheschiet,
En sal door mijne wonden dese doen te niet:
Want ick daer voor vergiet
Mijn heyligh dierbaer bloet, om s'af te wasschen al,
Die nu uyt Adams val,
En tot het leste ent oock noch geschieden sal.
Vader wilt verklaeren hier u eenigh Kint
| |
[pagina 174]
| |
Laet den mensch openbaeren hoe gy hem bemint.
Ick geef s'u alle weêr, dan eenen, sprack den Heer,
Is my tot groote smert, dat hy verloren wert,
En door mijn sterven dit versteent gemoet
Niet sal verwerven d'ongeschaepen goet:
Toen is Christus getreden naer den hof met vleyt
Stortende sijn gebeden daer seer langen tijt,
En hy gevoelden strijt,
Den geest die was bereyt, het vleesch toonde verschil
Maer onberoert en stil
Seyde: ô Vader! dat volbrocht wort uwen wil.
FINIS. |
|