Den Aenghenaemen rooselaer geplant in den hof van den heylighen vader Dominicus

Liedeken van een Geestelijcke Bruyt.

Stemme: n'Nen-diepen put is 'swerelts zee.

O Jesus in mijn herte leeft
Die uwe trouwe my gegeven heeft,
Siet ick oock heden presenteer
Mijne dry geloften aen u weêr,
En keere als de Sonne-blom:
Naer de Son tot u, ô Bruydegom,
Ach heete straelen op my schiet,
Waer door dat men hier u vereeninghe geniet.

Gout, Wieroock, Myrrhe met 't Gebedt,

Daer mê de Koninghen sonder belet,
Ghedaen hebben heel triumphant

[p. 82]

 

Haere solemnele offerant:

 

Dees gaven my vergunt, ô Heer,

 

Tot u glori' ende grootste eer,

 

Ick geve mijnen vryen wil:

 

Onder u heerschappy, 'k en vinde geen verschil.

 

Doet blaecken in u liefde soet

 

Oock al mijn krachten, minnelijckste goet,

 

Dat ick als Catharina magh,

 

Die aen u ghewonde Zijde lagh:

 

Gravere mede in mijn hert

 

Hier u bitter lijden ende smert,

 

Het gene ghy hebt onderstaen

 

Om dat ons ziele sou d'eeuwighe doodt ontgaen.

 

Dit is het voedsel van de deught

 

't Vermaeck des geest ver' boven 's werelts vreught,

 

Die sijne wooningh daer in maeckt

 

d'Overvloedighe wellusten smaeckt:

 

O mensch, 't en is geen aerts revier

 

't Welck men hoort te verkiesen hier,

[p. 83]

 

Ick neme vlijtigh mijn af-scheyt:

 

Naer 'twoort der wijsheyt soo is't al maer ydelheyt.

 

Adieu, ick segghe dan adieu

 

Aen Ouders, Vrinden en al wat'er nu,

 

Gedesireert wort desen tijt,

 

Maer als wesen sal volbrocht den strijt:

 

Verwacht de Croon die is bereyt

 

Naer dit leven van rechtveerdigheyt,

 

Gheluckigh die Godt soo bemint

 

Dat hy genaeden in den dagh des oordeels vint.

FINIS.

Hier volghen de Liedekens van de vier Uytersten.