Den Aenghenaemen rooselaer geplant in den hof van den heylighen vader Dominicus
(1707)–Catharina van der Meulen–
Auteursrechtvrij
[pagina 79]
| |
Stemme: Mijn ziel die quelt.
Christus.
KOmt mijne Bruyt, komt, komt van Libanus
Om te worden ghekroont,
Want ghy tot alderstont mijn herte hebt ghewont
Met 't hair van uwen hals en eene ooghe,
Waer voor ick toone weder mede-dooghe,
Ghy sult met mijn en ick met u een zijn.
De Ziele.
Mijn ziele smilt, soo haest ick uwe stem
ô Heere! heb ghehoort,
't Is aen mijn kele soet doordringhende 't ghemoet,
Als eene beke die vloeyt van wellusten,
Mijn herte waeckt al wilt het lichaem rusten,
In u aenspraeck vind' ick alleen vermaeck.
| |
[pagina 80]
| |
Christus.
Stelt my, ô Bruyt! Ghelijck een teecken dan
Op uwen erm hier,
Ende als een signet my op u herte set,
Ick moet het voorbeelt zijn van al u wercken,
Wilt in u lijden mijn lijden aenmercken,
Dit valt seer licht, die my hout in 't ghesicht.
De Ziele.
Een bondelken van Myrrhe zijt ghy my
O lieven Bruydegom!
Dat diep in mijn verstant sal blijven nu gheplant,
Om soo de bitterheyt te mediteren
Van uwe Passi', en te contempleren
Den overvloet van dese liefde soet.
Christus.
'k Besweer u by de herten van het velt,
Dat niemant weckt mijn Bruyt,
Maer alles zy ghestilt, soo langh sy selver wilt,
| |
[pagina 81]
| |
Ick sal haer binnen den Wijn-kleder leyden,
En voeden op de aenghenaeme weyden,
Daer blommen staen, die noyt sullen vergaen.
FINIS. |
|