Den Aenghenaemen rooselaer geplant in den hof van den heylighen vader Dominicus

[p. 38]

Liedeken van de effecten die de Goddelijcke liefde veroorsaeckt in de ziel.

Stemme: Mijn ziel die queelt, &c.

O Soete wonde! Die de liefde maeckt
Als 't herte Godt ghenaeckt,
Ontsteken door het vier, dat ons doet quelen hier,
Naer de vereeninghe van den beminden,
Waer in d'oprechte ruste is te vinden
Voor 't reyn gemoedt, dat daer mé wort ghevoet.

't En is gheen schepsel ofte Creatuer,

Dat noch aen de natuer
Dan meer genoegen geeft, want Christus in haer leeft,
Die door sy selven wilt den mensch bereyden
Om van al dat gheschapen is, te scheyden,
Ende ghemeen te zijn met hem alleen.

Ons sinnen moeten onderworpen staen

En tot de reden gaen,
Die worden sal verlicht, wanneer sy als verplicht

[p. 39]

 

Soeckt het verstant heel onverbeelt te houwen,

 

Om d'ongheschapen wesen te beschouwen,

 

Hier t'allen stont, in den verborghen gront.

 

Daer wort den gheest dan alle middel quyt,

 

Maer boven plaets en tijdt

 

In Godt versoncken staet, om sonder onderlaet

 

Sijn minnelijck omhelsingh te ghenieten,

 

Die eene suyver ziele komt door-lieten,

 

Vervremt van al, dat is op d'aertsche dal.

 

Gheluckigh die naer soo een leven tracht,

 

Dat geene doodt verwacht

 

Als om den wegh te zijn, tot 't Goddelijck aenschijn,

 

Waer in de salighe nu Jubiléren,

 

En over haer victori' triumpheren

 

Bekomen hier, op veelderley manier.

EYNDE.