Maas-Sluysse meeuwe-klagt,

behelzende verscheide geestelyke gezangen en gedichten met noch een korte aanmerkinge over de tegenwoordigen liefdeloozen tyd, waar inne de ware liefde nauwelyks te vinden is

Een Lied, Van de Kananeesche Vrouwe.

Stem; In Elizeus tyde, &c.

1.

EEn kananeesche Vrouwe,
Die quam tot Iesus gaan,
Seer groot was haer betrouwe,
Sy riep hem aldus aan,
O Soone van David,
My doch lavit,
Laat ik troost ontfaen.

2. Mijn dochter is bezeten

Al van den Duyvel boos,
O Heere gy kunt weeten,
Hoe zy gestaeg altoos
Is vol van benouwen,
Wilt aenschouwen
Uwen dienstmaegt boos.

3. Maer Christus die en zeide

Het Vrouwtjen niet een woordt,
Hoewel sy dapper schreide,
Hy trad evenwel voord,
Syn Iongeren spraken,
Heer wilt maken
Dat zy is verhoord.

[p. 129]

 

4. Doch hy antwoord sijn knapen,

 

Ik ben gekomen wel

 

Tot de verlore schapen,

 

Van dat huys Israel:

 

Doch 't Vroutje seer goedig,

 

Sterk en moedig,

 

Bad al even snel.

 

5. Christus begon te seggen,

 

't Is niet betaemelijk,

 

De honden voor te leggen

 

Het Brood uyt 't Hemelrijck:

 

Maer 't Vroutke seer vaerdig.

 

Sprak Heer waerdig,

 

Geeft mijn een klein stick.

 

6. Want als de kruymkens vallen

 

Van 's Heeren tafelen,

 

Dat 's voor de honden alle,

 

Waer ik 'er een van ben:

 

Ey geeft dog maer kruymen,

 

Voor mijn fluymen,

 

Een my helpen ken.

 

7. Doe sprak Christus de Heere,

 

Vrouw groot is u geloof,

 

Gaet na u huys toe keere,

 

Siet daer u arme sloof,

 

S' is vry en ontslagen

 

Van duyvels plagen,

 

Die haer socht ten roof.

 

8. De Vrouw ging strak henen,

 

Na huys ter selver stont,

 

Haer dochter vry van weenen,

 

Sy op haer bedde vond,

 

De kracht der gebeden,

[p. 130]

 

Dat sy waer gesond.

 

9. Wel laet ons dan volharde

 

In 't gebed t'aller tijd,

 

Al schijnd de Heere verde,

 

In alle nood en strijd,

 

Die tot hem schreyen,

 

Lydsaem beyen,

 

Hy wel haest verglyd.