Maas-Sluysse meeuwe-klagt,

behelzende verscheide geestelyke gezangen en gedichten met noch een korte aanmerkinge over de tegenwoordigen liefdeloozen tyd, waar inne de ware liefde nauwelyks te vinden is

Klagte, Over Geestelyke Verlatinge.

Stem; Hoe schoon ligt ons de Morgenster, &c. Of; Weest wellekom Emanuel.

1.

WEl, wel Iezus mijn waarde Heer,
Wanneer zult gy weer komen neer,

[p. 125]

 

 

En woning in myn maken?

 

Ik heb u overlang gevoeld,

 

Waar van mijn ingewand noch kroeld,

 

Och! mocht ik u weer smaken:

 

Ach kom, ach? kom my doch nader,

 

Lieve Vader,

 

Mag het wesen

[p. 126]

 

 

Want ik ben in duysent vreesen

 

2. 't Is waar ik heb grootlyks misdaen,

 

En ben verr' van u afgegaan!

 

'k Heb my qualijk bevonden,

 

Want ik my spusen moet met draf,

 

't Is waar het quaad verdient de straf.

 

Maar 'k weet 't is om mijn sonden:

 

Dat valt, dat valt

 

Myn in 't harte?

 

Want veel smarte

 

Moet ik lyen,

 

Komt dog Heer wilt my bevryen.

 

3. Het missen van u valt my swaar,

 

Ik loop groot prijkel en gevaar,

 

Van Rovers die staag loeren?

 

Den eenen komt van after by

 

Een komt 'er voor en weer op zy,

 

Om my van u te voeren.

 

Mijn vlees mijn vlees

 

En de wereld,

 

Schoon bepereld,

 

Met den Satan,

 

Komen mijn vroeg ende laat an.

 

4. Waar dat ik gam waer dat ik sta,

 

Sy komen my geduerig na,

 

't Is om mijn siel te krygen,

 

Indien dat gy my niet bystaat,

 

Soo sal ik van dat boose quaad,

 

Nog heel ter neder sygen:

[p. 127]

 

'k Voel pijn, Ach mijn,

 

Lieve Iesus,

 

Hoogsten Presis,

 

Boven d'Eng'len,

 

Wilt u dog met mijn vermeng'len.

 

5. Ik weet wel ik ben u niet weerd,

 

Noch iets dat mijn ziel begeerd:

 

Maar om dat gy komt roopen,

 

Al die belast sijn en belaan,

 

Soo kom ik op u roepen aan

 

Kom 'k heb plaats voor u open.

 

'k Heb uyt 'k heb uyt

 

Mijn gebannen,

 

De tirannen

 

Die mijn zochten,

 

En die wrokt gy eer ik dogte.

 

6. Och! och! ik voel al lichtenis,

 

Het licht schijnd in mijn duysternis,

 

'k Kan nu als een vis zwemmen,

 

In mijn gewoone element,

 

Dat ik al lange heb gekent

 

Heer wild daar my vast klemmen,

 

Met een, dat geen

 

Duyvels strikken

 

Mijn verklikken,

 

Om te vangen;

 

Laat u doch vast aanhangen.

 

7. Op dat ik daar eens komen mag,

 

Daer het altijd blijft helder dag,

 

Vol glans en veel cieraten,

 

By u O Vader God en Zoon,

 

Daar gy hebt duyzenden van boon:

 

Die u bevel noit laten.

 

Maar staan gedaan,

[p. 128]

 

Aan met vlerken,

 

En zy merkten

 

Hoe 't moet wesen,

 

Och Heer leid my daar na desen.