Maas-Sluysse meeuwe-klagt,

behelzende verscheide geestelyke gezangen en gedichten met noch een korte aanmerkinge over de tegenwoordigen liefdeloozen tyd, waar inne de ware liefde nauwelyks te vinden is

Gesongen, van ymant die beschuldigt wierdt van geveynstheyt, en bedrog; beroepende hem op de alwetenheydt Godts.

Stemme: Psalm 30. Na dat gy Heer &c. Of Psalm 139. Gy hebt my Heer gantschelijck doorgront.

[p. 68]

 

HOe kost'lick is, o Godt u woort,

 

Als een goeden Herder spreekt soo 't hoort,

 

En dat den hoorder is bereyt,

 

Te volge 't geen den harder seydt,

 

Hier door komt 't hart oprecht te suchten,

 

Dan wint men d'alderbeste vruchten.

 

2. Hier heb ik my lang na geschikt,

 

Hoewel ik veelmael ben verstrickt,

 

En diep gevallen in het quaet,

 

Maer gy, o God gaf goeden raedt,

 

Voor u ootmoedig te verned'ren,

 

Maekt sware sonden licht als ved'ren.

 

3. O overgroote soetigheyt,

 

Die in een ned'rich herte leyt,

 

Al sent Godt stadig kruys op kruys,

 

Waerheyt en wijkt niet van sijn huys,

 

Al was het al ten hoogsten schaed'lijk,

 

Oprechtigheyt maekt hem versaedt'lijck.

 

4. Hoewel somtijds met ongedult,

 

Zijn hert met smarte wert vervult,

 

Hy blijft niet lange in sulken schijn,

 

Want ongedult baert meerder pijn:

 

Lanckmoedig op u Heer te wachten,

 

Doet druck en lijden heel versachten.

 

5. Gy weet, o God en kent mijn hert,

 

Dat nu soo seer geslingert wert,

 

Ick ben geveynst, daer schuylt bedrog

 

Dit seggen veel, gy weet het dog:

 

Voor u kan niet verholen blijven:

 

Gy weet het al wat wy bedrijven.

 

6. Alwaer het in de duysternis,

 

En daer niemant van en wis;

 

Het duyster is voor u een licht,

 

En hindert niet aen u gesicht.

[p. 69]

 

Want gy zijt Schepper van het selve,

 

Die al 't verborgen kan opdelve.

 

7. Wee dan die in de donkre nacht,

 

Noch in sijn boose harte lacht,

 

En seyd, wie siet of kent ons doen?

 

Daer gy, o Godt weet al 't vermoen,

 

Al was het noch soo diep versteken,

 

Gy kunt terstont dat wel opbreken.

 

8. Doch wel hem die u daer voor hout,

 

Dat gy al 's menschen doen aenschout,

 

U wetenschap die smaekt hem soet,

 

En 't lijden dat hy lijden moet,

 

Dat lijdt hy om een salig ende,

 

Daer niemand hem sal kunnen schende.