|
| |
| |
| |
Voor-Reden.
HIer is de Meeuwe-klacht, 't zyn Vogels sonder zang,
Sy zweven op de Zee haer meeste leven lang
Dog kome zomtyds wel met koppels op de Landen
Maer 't is zoo 't spreekwoord zeid, maer onweer voor de handen:
Men siet haar 's Somers en ook in de heele winter,
Daar is geen tyd van 't Jaar op 't Woeste, of men vint'er,
Niet dat zy altyd vlien voor d'ongestuymigheid,
O neen! zy daar toe de meeste tyd bereid,
Sy brengen 't meeste door op 't woeste Element;
Doch hoe, of waar, is best den Zee-lieden bekent,
Sy zyn tot niemants scha te land noch op de baren,
Maar aangenaam voor die op 't woeste moete vare
't Is wonder om te sien der Meeuwen zoet bedryf:
Sy scheeren zomtyds hoog, en houden alles styf,
Haar vleugels roeren niet, nogtans zy spoedig reise
Een schip hoe snel het vaert, moet zomtyds noch wel deizen.
Sy vliegen in de lucht, en rusten op de Zee,
En als die ryst en daalt, zy rysen dalen mee:
't Is vis, of van de vis 't geen zy tot voedsel zoeken,
Dus siet men menigmaal de Meuwen neer gedoke
In 't holle van de Zee, na Haring of nu Meet;
Doch lever al der liefst, dit zoet gevogel eet.
't Is aangenaam te zien de buurschap die zy plegen,
Komt hier dan varent Volk, en laat u dog bewege
Door dese Meeuwe-klacht, die ik u nu opdraag,
En vangt haer dog niet meer, al syn sy nog so graag
Gebruykt geen stok of haek, om Meeuwen door te smyten,
Wilt uwen tyd op Zee daar mee dog niet verslyten
| |
| |
Gy zondigt meenigmaal als gy haar vangt of slaat,
Met woorden of gebaar, ook sellifs met'er daat.
Daar dryfter menig weg, die hals of wiek aan stikken
Van u geslagen zyn, of niet en kunnen pikken,
Daar dryft de Meuw op Zee, geslagen van een man
Of zoo die niet en doet, een jongen doet het dan
Die mee veel bezig zyn om alles te bereyen,
Om dit onnozel dier onder haer slacht te lyen.
Wat doet den Mensch al quaad daar hy geen acht op neemt:
En dit is d'oorzaek dat hy wort van God vervreemt
Al zyn de sonde klein, veel kleine maekt een grote
Die zal veel menschen van Gods gunst hier na ontblooten,
Een groote sont begaan, werk somtyt groot berouw
Veel kleyne laat den Mensch, lauw, zonder hit of kouw,
Gedenkt aan Iesus woord, wilt dog de sonde schouwen,
Want lauwe zondaers drygt Hy uyt zyn mond te spouwen.
De sonde klein of groot, 't zy dan wie datse doet,
Daer moet berou ontstaen, daer moet sijn ware boet
Men moet sijn sonden staeg al zoeken uit te vinden
Niet een of twee of drie, maer alle zy beminden,
Niet houde aen de hant dat iet quaat wort genaemt
Dan leeft men eerst te regt als Christenen betaemt,
Dan leeft men eerst te regt na Gods geboren wette
Hier na moet yder een sijn ganschen wandel letten.
Komt hier dan out en jong wie dat gy wesen meugt
Ik weet geen beter weg zoo gy bemint de deugt,
Trekt leering van de Meeuw siet hgoe haer gansche leven
Is vol onrust op Zee, terwyl zy meest daer zweven,
| |
| |
Op 't barre brullent Meer, daer neemt dit beest zyn rust,
En naaulyks sit het neer of 't word alweer ontrust,
Wanneer 't sit beschanst 't is maer van watermuiren
Sy storten staeg ter neer haer rust en kan niet duiren,
Sy moete strak weer op, om hoog daar is 't nog best
Dog zonder tak of boom ofg zonder eenig nest,
Een vogel op 't Lant schuylt nog in bos of hegge,
Maer dit gevogelt heeft geen plaats om neer te leggen,
't Is waar dat zy op 't lant haer jongen wel uitbroen
Doch ik weet niet hoe of waer nog wanneer zy het doen,
Terwyl men haer op Zee geen dag nau komt te missen,
Soo kan ik dan haer tyd van ruste dog niet gissen.
Een waer Godsalig mensch komt hier in over een
En hebben onrust met de meeuwen zeer gemeen,
Dog wanneer sy eens rust in haer gemoet verkryge
Een ander weet dat niet maer moet daer stil van zwygen:
De Wereld is een Zee vol onrust voor Gods Volk
Sy sinkken meenigmaal als in diepen kolk:
En wanneer zy eens stil ter neder zyn gezeten,
Daer komt wel haest een golf, somtyds eer dat zy 't weten,
Hier moeten zy weer op, doch vliegen strak om hoog,
Met hart en ziel en mond 'k zeg met een geestelyk oog,
Daer vinden zy it belt indien zy mogten bleyven,
Maer neen sy moeten met de meeuwen op 't woest weer dryven,
| |
| |
De wereld is haer Zee, vol ongestuimigheid,
Hoe vroomer dat men leeft, hoe meer men in haer leid,
Den vroome wijk van 't quaed zy zoeken niemans schaden,
Maer siet hoe werden sy verdrukt vervolgt belade
Met kruis en tegenspoet na ligchaem en na ziel,
Seer meenig hooge baer den vroomen Iob beviel,
En al die voor of na tot vroomheid haer begaven,
Syn hier niet meer geweest als arm bedrukte slave,
Dat is altyd geweest en zal altyd zoo gaen,
Dat vroome moeten onder Godes tucht-roe staen.
Beminde Zangers, en bemind Zangeresse,
Laet myn geringe Werk u dog tot leering presse,
Al is 't maer Meuwe klagt ey datje niet en schempt
En soo gy fouten ziet laet die dog zyn gedempt,
Ik weet wel dat ik zal veel aenstoots moeten lyden,
'k Weet ook dat niemand kan zig zelfs daer van bevryden,
Hoe konstig dat hy 't maekt, hoe deftig dat hy spreekt,
't Is d'een of d'aer niet wel al was 't op stoel gepreekt,
Van d'alderbeste man hy zal 't niet effe leere,
Den eenen smaekt het zoet dat andere niet begere
Den eenen hoort met lust en heelt een welgeval,
Een ander feit weerom, wel dat's maer niemendal,
Den eenen neemt het aen als 't woord van God gesprooken,
Een ander spot daer mee met lasterlyke vlooken,
Een ander die en vaer juyst al zoo grof niet uyt,
Maer zeit 't is slecht gepreekt, 'k weet naauw wat het beduyt,
Wel moet des Harders werk al zulken smaetheid slagen,
| |
| |
Soo wil ik na geen spot, of laster tongen vragen,
Den overvloet van spys, strekt veel dog tot een walg,
Dog dit komt meest van die zijn overlopent gall'g,
Maer die de gal niet quelt, sal vele spys wel smaken,
Soo een en sal soo ligt niet komen aen het braken,
Maer als de spyze valt in een vervulde maeg,
't Is altyd dit of dat want zelde is ze graag,
Hoe lekker dat men komt de spys voor haer te disse
Sy weten altyd wat tot nadeel op te vissen,
Ik hoop nochtans het belt van die dit leest of sinkt,
Ey stapt doch al voor by dat gy hier siet verminkt,
Doet my gelijk als gy wenst dat aen u geschiede,
o Dit is de soete les die Iesus zelfs gebiede,
Legt die dog in u hart ten minsten om of aen,
Wilt met eenvoudigheid de Meeuwe-klagt doorblaan.
|
|
Auteursrechtvrij