Maes-Sluysche compas
(1693)–Frank Metaal–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Als ’t begint.De grootste vreught wort minst gesocht,
Van ’t volck op der Aerden,
Daer wert soo weynigh na gedocht,
Den mensch seer kleyn van waerden,
Die soeckt meer aerd’ en slijck,
Dan ’t Hemels koninckrijck:
O! ’t is om te beklagen,
| |
[pagina 58]
| |
Dat wy dus zijn vergart,
En in ’t quade verwart,
Daer soo snel korten onse dagen.
2. Den Oppersten van dese vreught,
Die nood ons dick ten hoven,
Doch wy gebruycken weynigh deught
Om desen Helt te loven
Hoewel hy dickmaels seyt,
Komt al het is bereyt,
De Bruyloft die is rede,
Daer is bequame stee,
Maeckt u doch haestigh ree,
Wilt uwen tijt doch wel besteden.
3. Op dat gy niet te laet en komt,
Als de vijf dwase Maeghden,
| |
[pagina 59]
| |
Die door traegheyt waren verdoemt,
Hoewel sy dapper klaeghden,
En riepen overluyt,
Siet onse lampen branden:
Wy zijn nu wel versien,
Heere laet het geschien,
Dat wy werden van u gesanden.
4. Doch God die sprack ick ken u niet,
Daerom wilt van hier trecken,
En gaet naer ’t eeuwigh verdriet
Met al u snoode blecken,
Gy hebt te traegh geweest
Te komen op mijn Feest,
U klagen mach niet baten,
| |
[pagina 60]
| |
De Poort is toe-gedaen,
Sy sal niet weer op-gaen,
Voor u: want het nu te late.
5. O mensch neemt hier exempel aen,
Houdt goe wacht t’aller uuren,
Op dat gy meught in vreughden gaen,
Die eeuwighlijck sal dueren:
Siet de bequame tijdt,
Die wert gy te met quijt,
Daerom wil jonck beginnen,
Den Heer te volgen na,
Dus slaet sijn leer wel ga,
Op dat gy meught in vreught gaen binnen.
|
|