Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen
(1651)–Matthijs van der Merwede–
AuteursrechtvrijLa mia bell' Agn. non soffrendo la mia melanconia, per non ricevere lettere d' Hollanda.
HET ga dan hoe het wil, mijn Engel stelt geen druk
In al wat eenigsins strijd tegen mijn geluk.
Haer welig hertjen kan geen ramp gevoelen,
Als sy maer mach in hare lusjes woelen,
En soo mijn wesen eenig' ongenucht bediet
Haer immer bly gelaet en lijd mijn treuten niet.
'kMoet met haer vreugd al mijnen druk vergeten,
Daer ik hier schier een jaer in heb geseten,
En noch, en noch in sit, en noch in sitten blijf,
Met dat my niemand schreef, en ik gedurig schrijf;
Met dat mijn Vaderland my heeft vergeten,
En schijnt van my niet meer te willen weten,
En dat ik, met gestaeg vergeefs verlangen,
Voor 'tsnoodste hef van Roomen sie gevangen
De vrye moedicheyd van mijne trotse ziel,
En soo ik my maer rep, haer in de klaeuwen viel.
En dat ik niet met herden nek kan seggen,
En mijne handen op den degen leggen,
Aen ditGa naar margenoot⋆ baetsuchtig hof, verbannen allen soen,
Soo gy myn recht niet soekt, soo sal't den desen doen.
Ik moet mijn speelsiek Engeltjen bedanken,
Dat sy my, tot mijn haters slimme ranken,
Doet setten aen een kant al wat mijn wraek verthoont
In't diepste heug-verblijf dat mijne ziel bewoont.
| |
[pagina 140]
| |
En dat haer al wat my behaegt behaegden,
En dat daer nimmer droeven morgen daegden,
Op mijn gerimpelt hooft door binne-landse krijg,
En dat ik haren lach noyt met een dut beswijg.
Sy is te vreden met een enkel kusjen,
Ten zy ik self het Broertjen by het Susje,
Het nekjen in de strop, het Diefjen op de leer,
En't Kindjen aen de mem, en op de schoot begeer.
Weg weg dan onverdulde grimmer-vlagen,
Daer komen ongehoorde bet're dagen,
Ik sal den tijd noch sien, dat ik ...
'tBenaud verraders rott de voet set op den nek;
En dat mijn Engel met versade lippen
Sal't leste soentjen in mijn ermen kippen,
En laten wel gemoed, met wil van Moe'r en Va'er,
Ga naar voetnoot⋆ Haer vlammen in mijn hert, haer tuyten voor't Autaer.
|
|