Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen
(1651)–Matthijs van der Merwede–
Auteursrechtvrij
[pagina 126]
| |
Door 'theele Rooms gebied, om in het groen gebergt
Te vinden dat ons min tot vremde sprongen tergt.
Ik ging haer in een schoone Vigne brengen,
Om selfs de druyf met onse min te sprengen,
Om in die eenigheydt van't rotsig wijngard-land
Te vinden datmen niet in't sachte bed en vand.
Om gansch van vrees en achterdocht ontbonden
Eens in het vrye Wild te sijn versonden,
Daer Julius, weleer, Stadt-houder van ons Heer,
De sware Hemel-sorg ley voor een uertje neer.
Om eens uyt 'toog van Vremden en van Vrinden
Een Engel in de open lucht te vinden,
Daer niemand ons besiet, bespied, benijd, belacht,
Als die weleer de min eerst in de Wereldt bracht.
Gelijk een Vinkjen uyt de koy ontvlogen
Gaet daer mijn Engel mijne min verhoogen
En voeren uyt het oog, en seggen geestig Kind
Dat sy daer beter lucht als in ons kamers vind.
Maer, na ons ongebonde minne stuypen,
Derft daer een Sprink-haen haren schoot bekruypen,
En met een scherpen beet sig hegten aen de dgy,
Waer van ik my alleen met 'tsachte woelen ly.
Sy springt, sy schreeut als van een Slang gebeten,
Sy thoont haer als betoovert en beseten,
Waer op ik haer terstont in mijnen erm gevat
Ontlast van't nijdig Dier, dat in ons lusten trad:
En dank de Goden wel bedachten Kersten,
Dat heel de Weerld in onse min gaet bersten;
Want een afgunstig oog, en bleeken haters druk.
Is teeken van gewin, is tuyge van geluk.
|
|