Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen
(1651)–Matthijs van der Merwede–
Auteursrechtvrij
[pagina 107]
| |
Om dat ik u, sonder veel spuls te maken,
Volkomen in een uyttjen ging ontschaken,
En als een prijs-os in het bleeke purper ley,
Eer dat een rappe Non haer Rose-kransken sey.
Maer neen, gy kost met recht dien naem niet dragen,
Dewijl gy't twee drie keeren maer dorst wagen,
Na't blijde slacht-mael, dat u Moeder, hertig Wijf,
Soo wel behaegden, dat haer vrucht sprong in haer lijf.
Doch wat ik dee, of smeekten, kusten, vleyden,
En wat u Moeder dreygden, schreeuden, schreyden,
'tWas of de soete vocht die 'k storten in u wond
Had't rasend schuym geweest van eenen dullen Hond.
Gy woud niet meer van mijne sprongen hooren,
Of soud u in den Tyber gaen versmoren,
Hoewel ik u omhelst beswoer by Son en Maen,
Dat ik in drie 'f vier daeg' niet meer sou raken aen
Den rijpen schoot die al mijn mededoogen
Stiet met de voet: u rede was ontvlogen;
Waer op ik u weer met u Neef na huys toe sond,
Soo erm en schamel als ik u te voren vond.
Te recht, dewijl ik met geknutste leden
Quam uyt dien stouten Maegden-storm getreden,
En dat gy't soetst dat my daer na te wachten stond
Met soo een dullen kop gingt rukken van mijn spond.
Gy woud na drie 'f vier dagen weder keeren,
Maer neen, mijn Kind, gaet op u kosten leeren,
En denken 'tgeen ik u sey sonder grim of wijn,
Dat mijne min moet vry van daet en op-spraek zijn.
|
|