Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen

Ad Amarilli, aspettando la sua risposta alle mie lettere mandatele ch'era un pezzo.

Sonnetto.

SAL dan mijn vryheyd nimmer op gaen dond'ren?

Moet ik dan hier-mijn heetste jaren slijten,

En al mijn vreugden voor de honden smijten,

En 'tlichaem van sijn besten buyt gaen plond'ren?

[p. 99]

 

Soo gaet gy dan den swaren ramp verhond'ren,

 

Die ook een rots dee sonder blixem splijten,

 

En ik gestaeg soek met mijn bloed te quijten

 

Tot vollen glans van u verschole wond'ren?

 

 

 

Soo is dan, Amaril, u re'e vol-trokken,

 

Om al mijn reed'lijkheyd de voet te spoelen

 

Met recht-en-redeloose minne-wrokken?

 

 

 

Wel, gaet noch vry u fieren moed wat koelen,

 

Gy moet my noch met re'en van Roomen lokken,

 

Als uwe re'e mijn reden eens gaet voelen.

 

 

 

Als u gevoeligheyd van hier beschreven,

 

Doet uwen naem in eygen boesem leven.