Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen
(1651)–Matthijs van der Merwede–
AuteursrechtvrijDifesa de' miei amori, servendo di risposta à certi versi Latini del Sr. Guiglielmo C. mentuato di sopra, fatti nella festa del mi' Santo, alli 24. di Febr. 1649.
GY gongt mijn Naem-feest met een dicht verêeren,
Dat mijne Min kael op de kam wil scheeren,
Die mijn gelukkig hooft met schoonder kranssen çiert,
Als daer den Thuyn-god hier wel-eer wierd mee geviert.
Of als oyt uyt de Fransse neder-lagen
Een Roomer na het Capitool ging dragen.
Neen, neen, mijn bed-triomf vloog hooger in de locht
Als yemand kost bevroen die 't nimmer had besocht.
Neen, neen, mijnGa naar margenoot† kleuter-min moet staende blyven,
En boven alle and're vlammen dryven,
| |
[pagina 94]
| |
Die buyten echten band een onbevrosen lans
Gaet steken in de veel, gaet schieten op sijn kans.
Gy segt, dat haer mijn penningen verblinden;
Dat sult gy over-al in't echt ook vinden,
Want seg, waer sonder munt gy immer kreegt een Wijf,
Al waert gy noch soo herd, al stond gy noch soo stijf.
Maar 'tgaet hier niet (om u te recht te bringen)
Als of men gong een soodjen vis bedingen.
Neen, neen, mijn kleuter-trou is eelder van verdrag
Als immer Spaenjen, of verbasterd' Frank besag!
Om hare kroonen niet te sien versterven,
Hoewel die menigmael eenGa naar margenoot† Muyl gaet erven
Die eenig reekel uyt sijn gat gevallen was,
En 'tkoninx-seer soo wel als Sint Lowies genas.
Nu voort, daer wil wat meer als 'tsneuklen wesen,
Om eenig aerdig Goedjen te belesen;
Het is de keuken niet alleen om 't mes te doen,
Maer ook om 'tsakje dat sijn keuke-vreugd kan voen.
'tGeval en 'tvinger-kruyd leyd al ons saken.
Neen, neen, mijn Vrind, daer kan geen appel smaken,
Die yewers in het wild uyt wilde stam gegroeyd,
Heel selden 't rou geboert', en meest de verkens voeyd.
Die naekte min en werd niet meer gevonden,
Waer in wel eer ons ouwe Katten stonden,
Die vluchten na het bosch, en gaf sig onder 'twild'
Soo ras men tot sijn schicht vond eenen gulden schild;
Soo ras men wou sijn oogen gaen ontblinden,
En hem een and're gulde eeuw doen vinden;
Soo dat nu onse Min is een volwasse Man,
Die welGa naar margenoot⋆ gerust sijn ros en tros beschrijden kan.
| |
[pagina 95]
| |
'Tis waer, het sou wat anders zijn te seggen,
In Amaril haer godlijk vyer te leggen,
Ja daer, gelijk een Phoenix met haer min belaen,
In een volkome jeugd altijd te blijven staen;
Maer die voor eerst quam met een hijgend' suchje
In't naest Kappelletjen van sijn gehuchje,
Kan metter tijd, wil hem 'tgeluk den boesem bien,
Een rijken Tempel met sijn offer-werk versien.
|
|