Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen

Ragioni perche ne' miei versi chiamo la S^ra Amarentia Amarilli.

MET recht ga ik haer Amaril vernoemen

De Berg-godin daer Holland op kan roemen,

Dewijl haer naem in't end maer heeft een kleyn verschil,

Maer met Amar begint soo wel als Amaril.

En daer sy selfs die 'tsoetste van sijn leven
Wil 'tharen dienst en offer-bank besteden,

Doet uyr op uyr vergaen in ongehoorde vlam,

Als yemand die ten roof van haren tempel quam;

Of yemand die sijn beestse lust quam boeten
In haren schoonen akker om te wroeten,

[p. 89]

 

En schenden 'tpeerl-gewas van hare schoone borst,

 

Dat ik niet als door haer vergodlijkt naken dorst:

 

Ten waer mijn lang gewijde Roomse handen

 

Met sulcken aensien aen haer oever landen,

 

Dat haren tempel-raed kost tot 'tgeluk verstaen,

 

Dat ik haer aut'er-lamp alleen sou raken aen.

 

Maer neen, 'tkompas is al te verr' verloopen,

 

Om selfs in storm soo goede kust te hopen,

 

Neen, neen, de Merwe leyd in al te leegen val,

 

Om immer weer te staen in sulck'en hoogen wal.

 

Ten zy Apollo mijn verliefde Dichten

 

Gong wapenen met sijn gewisse schichten,

 

En dat ik 'tbitter van die bitt're Amaril

 

Noch bitterder als 't alder-bitterst' bitter vil.

 

Neen, neen, de Min haet bitsig min-verwijten,

 

En als een druppel wel een rots kan slijten,

 

Soo sal mijn sachte Min, spijt alle min-verschil,

 

Noch eens versoeten mijn verbitterd' Amaril.