Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen
(1651)–Matthijs van der Merwede–
AuteursrechtvrijDifesa de' miei amori, contra quelli chi vogliono che l'andar ne' bordelli sia manco peccato di svirginar qualche zitella.
IK sey, ik wil hem uyt den droom gaen helpen,
Die myn Sint jakes hier soo bot ontschelpen,
En 'tbeste ciersel dat ik hem te Roomen gaf
Soo plomp verloren willen rukken van sijn staf:
Dewijl ik altijd met die uyt-spraek lachten,
Ga naar margenoot⋆ Die 'tvolk haer tong gaf goddelijke krachten,
En dat ik scherzende het donker steyl betree,
Waer van 'tverblind gemeen soo los stort in de zee.
'kWil haer gevoelen dan een krak gaen geven,
Dat my soo geern een haetsen rok sou weven
Tot mijne kleuter-min, tot dit onnoosel werk;
Om dat haer herden nek gestijft schijnt van de kerk.
Maer hoor eens, krielend uyt-schot van de zielen,
Die 'sweetelds mallen wagen gaet beknielen,
'tZy dat u 'tkitlig hoff door misdracht heeft gesweet,
Of dat een Luykse keel u slechte wieg bekleet,
| |
[pagina 86]
| |
Die, soo het schijnd, u val met re'en bevesten,
Ga naar margenoot⋆ En goed en bloed geeft ten gemeenen besten,
Het gaet daer met u saet, daer uwe ziel door teelt,
Als met 't doot Muysje daer een satte Kat mee speelt.
Gy gaet vry-willig soon of dochter steken
Daer gy wel weet dat sy den nek gaen breken,
Daer u verlore vyer noyt son of maen beschijnd,
Als een geslage vonk die sonder aes verdwijnt.
Maer ik die derf een verssen schoot ontginnen,
Om van mijn vlas een goeden draet te spinnen,
Voorneem lijk als ik sie dat sijn genegentheyd
Held na het oud geloof, en d'ongebondenheyd.
Vind dat mijn min ook op de kerk kan steunen,
En op de ouw' en nieuwe wetten leunen,
Dewijl ik om het kort beheerssen van dien schoot
Schier al de werken van bermherticheyd ontbloot;
En eewig vloekende de stads bordeelen
Niet als een hupsen Kristen soek te telen,
Ja selfs noyt echte d'gy, of slimmen Sodomiet
In de vervoerde min van mijne droomen liet.
En schoon men maer een basterd heeft te wachten
Van dese hecht' en ongebonde nachten,
Wat schort hem meer als d'echt' aen sijn volmaekte le'en?
Daer hy noch dikwils veel heeft buyten het gemeen:
Het onderscheyt bestaet in onse sinnen,
Dewijl wy noch veel and're landen vinnen,
Daer niemand basterd is, als die in schand verstaeld,
Ver van het loflijk pad van sijne ouders dwaeld.
En niet en wil met krimpen, sweeren, vloeken,
Door quijl of sweet gesonde le'en gaen soeken,
En laten my somtijds eens lichten van den huyg
Daer wy veel eer als aen ons lippen werden ruyg.
'kGa ook mijn Kleuters stadig onderrichten
Ga naar margenoot† Om eer een Rijk, als Republijk te stichten,
| |
[pagina 87]
| |
En hoe der schriften vloek haer noyt te wachten staet,
Van haer gebedeld brood te soeken langs de straet.
Gy spreekt my van den eersten steen te leggen,
Dat schijnd my niet eens weerd te weder-leggen,
Want soo een Reekels-poot daer na het Dier gevil,
En breekt mijn schoonen bouw dat hangt aen haren wil:
Leg 'tu en 'tmijn eens in gelijke schalen,
En siet eens welk het ander op sal halen;
En soo gy niet blijft t'eenemael verdraeyt van sin
Soo kroont gy noch op 't lest mijn schoone kleuter-min.
|
|