Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen(1651)–Matthijs van der Merwede– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 81] [p. 81] Nella mia solitudine doppo essere partita da casa mia Anna Maria Modenese. DEAR sit ik weer alleenig op mijn stoeltje, Daer sit ik weder sonder kamer-boeltje, Daer sit ik weder onbesturve Wewenaer, De sinnen in de schoot de handen in het haer. Dit heugt my noch van mijn vermiste sangen, Daer ik mijn eenigheyd mee aen ging vangen, Daer sit ik nu en duyk als een bepiste spin, En druyl-oor als een vatsen haen, of pipse hin. Daer sit ik nu, en vloek mijn stille nachten, Die my soo vruchteloos den rug verkrachten, Die daer dees Danaë haer schoot had na geset My met een lossen droom doen storten in het bed. Hoe kost ik van die soete Kleuter scheyden Die my van mijnen Engel kost verleyden? En door soo mennig' ongehoorden herden sprong, Haer Maegden-krans aen mijn bebloeyden standard hong. Daer sit ik nu en kan in't bed niet raken, En vloek den Jood met sijn gehuerde laken, Die ik dit droevig stuk alleen alleenig wijt, Dat hy geen eygendom in sijnen huys-raed lijd. Want of sy my schoon mijnen sprong ging weyg'ren, En mijnen grammen sin soo hoog de'e steyg'ren, Dat ik haer min verswoer; daer schuylden ander leet, Dat my betooverden tot 'tscheuren van dit kleet; Dat ik soo recht gevoeglijk wist te passen, Dat het schier scheen aen mijne le'en gewassen. Ah! bitt'ren minne-kroes, ah! vleyens duyster glas, Ik speen mijn teere lam, soo't recht aen't suygen was. 'tWaer nu mijn Engel my dook in haer vlerken, Die wel het meest in desen ramp ging werken, [pagina 82] [p. 82] 'kEn sag geen koy, dewijl ik steeds mijn leed verswaer Tot mijnen geylen onbestut ven Wewenaer. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij