Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen

[p. 78]

Dell' primo assalto ch'io diedi à Agnola Al. alli 13. di Decemb. sendo il giorno di S. Lucia, doppo haver fatto lamor' con ella un annoe in circa.

HY liegter aen, die ons eerst wijs ging maken,

^† Dat alle dieren aen het dutten raken,

Na't schitt rend mengel-moes van 'tleste van haer min;

Daer ik na desen sprong noch dusent lusten vin;

Na dat mijn Engel van mijn heete vlagen
De bloed-vlag uyt mijn blakend bed gaet dragen,

Na dat dat schoone Kind, dat in sijn tranen vleyd,

Met een bedaeude lonk aen mijne lippen leyt.

Na dat ik met belooften en met dreygen
Haer Voedster-vrou 'tafkeerig oor de neygen,

Tot 'tkreuken van haer blom,^* die met vermomd gelaet

Selfs in de witte dót' van't Rose-kransken gaet.

† Omne animal contristari post coìtum &c. Twaelf jaren gepasseert zijnde.

* Hier moetmen weten dat eenige uyt-gekore Maegden van kleyne gelegentheyd, die sonder op spraek leven, daer scherp ondersoek van wert gedaen in haer buert van eenige Kerk-meesters, daer expres toe gecommitterd zijnde, dat die Maegden, seg ik, als Nonnekens gekleet, in't wit, of swert, of graeu, na elke kerx gebruyk, ende het aensicht t'eenemael bedekt, behalven den neus ende d'oogen gaen in processie uyt eenige kerk die het soude mogen wesen, den dag verschenen zijnde van eenige dóte ofte bouwlijx-goed aldaer te vergeven, ende een straetjen ofte de kerk om geweest hebbende, weder daer in keeren, ende dan ontfangen een beurs met 20, 30, 40, tot hondert kroonen toe, ofte een brief ken daer in soo veel weerdig zijnde, dat sy de dóte hieten, dat is houwlijx-goed, om haer daer schier of mergen mede uyt te hylikken, en wachten somtijds soo lang tot dat sy 10 a 20 verscheyden dóten hebben gehad, ende werden dan uyt-getroud, oft die wil in een klooster gesteken met de voorsz. penningen. Na dat dan de confrerie hiett van de kerkelijke broeders die dese dóte uyt deelen, soo hiett mede de dóte, ende processie van dien, en was de dóte daer mijn Engel in ging in de kerk van Minerva van de confrerie van het Rose-kransken: en was Donna Olimpia, swagerinne van den Paus Innocentius het hooft van de voorsz. confrerie, ende deelden self die dóte uyt. Ik seg witte dót, om dat alle de Maegdekens van dese dóte gansch in het wit zijn gekleet.

[p. 79]

 

Maer siet den Hemel eens mijn min beherten,

 

Siet of my immer min-gemar kan smerten,

 

De heylige Luciê, die ik vrees voor belet,

 

Brengt Maegd en Martelers my selfs dees Maegd in't bed.

 

Ah! aerdig Dier, wat kreegt gy bleeke wangen!

 

Doen gy in mijn onsteken oog saegt hangen

 

Den wissen schip-brenk van u ongeredde jacht,

 

En doen ik u soo graeg omhelst ter slachting bracht.

 

Hoewel u moedig vyer geen vrees wou lyen,

 

Die ik u met een lachjen op wou stryen,

 

Na dat gy 'tbleek gesicht had voor mijn sweerd gedekt,

 

Als een verwesen hooft dat sig ten byle strekt.

 

'kHad mede-lijden met u teere leden,

 

Te meer daer gy my 'thert met sachte beden,

 

Verkneden als het deeg, verkleynden als het sand,

 

En laefden maet ter loops mijn blakend ingewand.

 

De naeste keer moet ik de haven winnen

 

Spijt alle klippen van vroeg-rijpe minne,

 

Dat enge Enge-land moet ik den naesten slag

 

Met eenen open helm gaen voeren in mijn vlag.