Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen

[p. 70]

Havendo trovato un Prete vecchio, che stava à ragionar' colla mi' Agnola in su la porta, il quale mi misse un poco fuor di me stesso; ancorche senza ragione, sendomene chiarito dapoi, servendomi però di scusa il proverbio, che dice, chi non é un po' geloso none amante.

Alweer een slimmen Auter-fiel

Tot 'tkreuken van die sachte ziel,

Die ik alreets uyt 'tnest gevleyd

En als een mosjen had geleyd;

Die haer met ongeveynst begin
Op't eerste vluchje van haer min

Soo smakelijk aen mijnen mond

Als in een ander weereld vond:

En had een ouwe Hex ontdaen
'tEn had daer niet op blijven staen,

Neen neen, de braet-pan was ontdekt,

Het katjen had het spit gelekt.

Maer nu, wat dat ik woel of swier,
Sy haekt soo seet niet na mijn vyer

Daer sy mijn knecht te vragen plach

Waer steekt u Heer den heelen dag?

En desen mergen, (droevig stuk
Van mijn begonnen ongeluk!)

Vind ik haer aen haer deur op straet

Dat sy daer met een Priester praet.

Hoe is het hemel? waer's u macht,
Daer gy een rots tot stof door bracht?

Waer is den blixem die gy sond

Doen Sodom' storten in de grond?

Een Meysjen dat haer eerste vlam
Soo happig uyt mijn oogen nam,

Sal hier, als't spel is op sijn best,

Van eenen Reekel zijn vernest?

[p. 71]

 

Soo gaet den brand van mijnen grim,

 

Waer mee ik't hoogste steyl beklim,

 

Noch ongelooflijk sterker aen

 

Als oyt heeft mijne min gedaen.

 

Soo sweer ik, dat, dat schoone Kind,

 

Dat my soo ongeneeslijk blind,

 

Noch uyr en dag beklagen sal

 

Dat ik eerst raekten in haer val.

 

Was't noch een ander, die haer trou

 

Met eenig schijn bond op de mou,

 

Maer eenen vuylen Tempelier,

 

'tOntsteekt my als een Tyger-dier,

 

'tOntroert my als een popel-blad,

 

Het doet my swellen als een pad,

 

'kVoel dat het my van binnen tergt

 

Gelijk een berstens ree gebergt.

 

Soo sou sy dan haer eerste lot,

 

In plaets van uyt-en-overschot,

 

Dat lot dat ik eerst heb ontbloot

 

Gaen schieten in een vremden schoot?

 

Soo doe ik dat ik noyt en dacht

 

Daer mijne min wierd toe-gelacht;

 

En eer ik my laet heel verraen

 

Vang ik het war-net selver aen;

 

En breek voor't eerst met slim beleyd

 

Mijn ongeveynsde minlijkheyd,

 

En licht mijn hiel met hare blom,

 

En sie niet meer na 'tMeysjen om.

 

'tIs kleyn, 'tis jong, 'tis onbedacht,

 

'tEn weet niet waer gy dient gewacht;

 

Maer mijne min aerd ook na 'tLand

 

Daer die eens wierd met lust geplant.