Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen
(1651)–Matthijs van der Merwede–
AuteursrechtvrijHavendo fatta la pace pro forma con Checha Biancona, & ella poi sendo stata la notte alla mia porta, a darmi la serenata, cantando certe Canzoni amorose, e vedendo ch'io non mi volsi mostrare alla fenestra, e ch'incontrandola delle volte per strada io facevo finta di non vederla, e che lo Spagnolo l'haveza ingannata e tradita, divenne tutta disperata.
WAT kruypter voor een beul in ons gedachten,
Die nacht en dag op ons geweet gaet wachten,
Hoe pijnd een schuldig hert 'tmisnoegen van sijn quaed,
Wanneer sijns leedschaps beê ter doover ooren gaet.
Dit doet mijnGa naar margenoot* droef vervolg en opset breken,
Dewijl den Hemel self mijn leed gaet wreken,
Met veel onsienbaerder en daerom wreeder straf,
Als immer grammen sin my te bedenken gaf.
't Verleyde Kind gaet als den hagel smelten,
Dat mijne min stiet van soo hooge stelten,
Als immer 'tbuygsaem hert van dese borst beklom,
En dort gelijk een blat, en wellikt als een blom.
Ze'er dat haer klacht' en vruchteloose tranen
Niet eenen voet op mijnen akker banen,
En dat mijn stael gemoed lacht met haer liefdens knots,
En stijgt gelijk een palm, en staet gelijk een rots.
De gulde nachten, en gewenste dagen,
Die sy verliet, gaen nu haer boesem knagen,
| |
[pagina 45]
| |
En werpen in de wer, mistroost en buyten raed
Het kleyne overschot dat haer de rede laet.
Sy siet haer end maer droevig end van leven,
Ga naar margenoot* In't wesen van haer Voedster-vrou geschreven,
En dat een veege koets, vol ongemeene pijn,
Van eenig Gast-huys noch haer lest vertrek sal zijn.
Dat ik ook self mijn oog haer oog ontwenden,
En haer besie of ik haer nimmer kenden,
En dat mijn moedig vyer voor eewig is verplant,
En niet een wortel liet in haer verlate land.
Soo dat ik metter tijt genoeg gewroken,
En hare losse weeld sal zijn gebroken;
En't Roomsche Vrouwe-gild sal met een rechten sin,
Na mijn betreurd vertrek, noch roemen van mijn min.
|
|