Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen
(1651)–Matthijs van der Merwede–
AuteursrechtvrijHavendo mandato à un' hora di notte il mio Servitore a casa di Checha Biancona, zitellina gratiosissima, e pien a di fuogo;laquale, doppo esser-stata in easa mia due giorni, senza fare niente, era andata con su Madre à pigliar la chiave d'una Vigna fuor di Roma; dove io la potessisuirginare, senza paura d'esser inteso da nissuno, e perche le donne non ponno caminar per Roma, doppo l' Ave-Maria, era restata à dormire da su' santola, & io stando tutto malinconico à cena, feci questi versi.WAT twijfel, achterdocht, en wankelheden,
Bestrijden overhoop de swakke reden,
| |
[pagina 27]
| |
Van mijn gekreukte ziel; nu ik den heelen dagh,
Mijn nieuwe min, mijn lieve Kleuter niet en sagh.
Den heelen dag een minne plek te soeken?
Het doet my al de Roomsche Vignes vloeken,
Die eenigsins bewust sijn van de dertelheyd,
Die in een Vrouwen schoot al onse krachten heyd.
Sal ik? wat seg ik? 'tdoet mijn sinnen krenken,
Sal ik? ja derf ik 'tSchellem-stuk wel denken?
Dat mijn op-rechte min dien valschen trek beleeft,
Dat sy twee messen op haer Kinder-koker heeft?
Of dat sy Paep, of Biegt-vaer gong ontmoeten,
Die al mijn schoon beleyd stiet met de voeten,
Die haer de yle beurs met groote hoop gevuld,
En mijn gedoekte Bruyd-verrader heeft onthuld?
Ik send mijn Knecht, 'ken kan met vree'n niet eten,
Om door haer Susjen yet van haer te weten;
Daer komt hy leeg weerom, daer komt hy weer, en seyt
Dat 'thuys gesloten is, en niemand geeft bescheyd.
'kEn kan geen brood meer aen mijn lippen brengen,
'kEn kan geen spijs meer in mijn oogen hengen;
En sie mijn leger aen, daer gist'ren 'taerdig Dier,
Den eersten aen-stoot lee van mijn verwoedend vyer,
En wensch den Jood, die my de koets bekleeden,
Wel duysend Beulen aen sijn diefsche leden,
En al het ganscheGa naar margenoot* Ghet met strop en roe verciert,
Om dat mijn ongeluk daer eerst geboren wierd.
Ah! Minne-god, kom desen boesem kluysen,
'kEn ben niet weerd meer om u vyer te huysen,
'kEn ben niet weerd, dat ik van dese wond genas;
Daer ik soo plomp verlies 'tgeen my al eygen was.
|
|