Geestelijke minnevlammen
(1653)–Matthijs van der Merwede–
AuteursrechtvrijHet vijfde hooft-stuck.
Bruydegom.
1.[regelnummer]
MYN Bruyd, miin waerde Susterliin,
Ik ben in mynen hoff getreden,
Daer myrrh' en specery en ziin,
Tot spijs van miine lustigheden.
Kom drink u deel van melk en wiin,
Ga naar voetnoot* Laet u oogskens belaen daer van onsteken ziin.
Bruyd.
Ik fliep,Ga naar voetnoot† maer 'thert jen was ontrust,
2.[regelnummer]
Doen ik miins Liefkens stemme hoorden.
| |
[pagina 13]
| |
Bruydegom.
Doet op, gy die miin vlammen blust,
Die my met u gekus bekoorden,
Doet op, miin Duyf ken, miin Vriendin,
'tHooft is my gantsch bedaut,
Volmaeckte laet my in.
Bruyd.
3.[regelnummer]
Ik heb miin kleeren af geleyd,
Sal ik die weder aen gaen trekken?
En miiner voeten reynigheyd
Sal ik die weder gaen bevlekken?
4.[regelnummer]
Maer soo miin Lief dees woorden hoord,
Ah! hy keert weer te rug, geheel op my verstoort.
En trekt siin handen van de deur,
En scheurt met een miin hert aen stukken,
En laet my in het swaerst' getreur,
En hoopt mijn hooft met ongelukken,
5.[regelnummer]
Tot dat ik weer miin sokken nam,
Miin hand drupte van myrr' doen ik aen't deur-slot quam.
6.[regelnummer]
Ik dee miin Lief ken op, maer ach!
Miin liefste Vriend was heen geweken.
Wat wiik of weg miin oog besag,
Het scheen miin droeve borst te breken,
Miin hygend' zieltjen my verliet,
Ik beklaegde miin smert, ik socht, maer vond' hem niet.
Ik riep miin Lief kens lieve Naem,
Maer hy en wilde my niet hooren.
| |
[pagina 14]
| |
'kWas heel vermoeyd, en buyten ae'm.
'tScheen al tot druk en angst gesworen,
7. 8[regelnummer]
Ik moest miin sluyer laten gaen,
Over-mant van de wacht, en door miin sorg verrae'n.
Gy Dochters van Ierusalem,
'kBesweer u siet gy miin Beminden,
Hy die miin ziele trekt tot hem,
Soo gy hem yewerts quaemt te vinden,
Segt dat ik krank van liefde bin,
En miin leden gewond, alleen om siine min.
De Dochters van Ierusalem spreken.
9.[regelnummer]
Is hy meer als een ander weerd,
Gy schoonste onder allen Wiiven,
Dat gy ons altemael besweert
U in siin vinden trouw te blyven?
Is hy meer als een ander vrind,
Die gy, schoonste van't Land, soo vyeriglyck bemind?
Bruyd.
10.[regelnummer]
Miin Lief is wit geliik de snee',
Met aengenamen blos door-goten,
Siin sterk gevolg ten stry de ree
11.[regelnummer]
V Vil sig maer onder hem vergrooten.
Siin hair rave-swert en gekrult,
Van fiin goude siin hooft miin borst met min vervult.
12.[regelnummer]
'tVerlieft gesicht, tot lusts-gerief,
Dat by een beekjen sig gaet pronken,
| |
[pagina 15]
| |
Van't minnend' Duyf ken 'liickt miin Lief,
Met melck versacht tot soete lonken;
Het blinkt geliik een diamant
Aen het schoon vinger-lid van siin verliefde hand.
13.[regelnummer]
Siin wangen, daer miin kuysche drift
Vind lelyen en speceryen,
Siin lippen, ah! 't onrecht geschift
Van myner lusten mede-ly'en,
Rieken niet anders als civet,
Ziin van myrrhe bedaut, en met kaneel beset.
14.[regelnummer]
Siin handen als van e'el gesteent'
Dooden het flikkeren der Sonne.
Ik heb van hem miin hert ontleent,
Van hem heb ik miin ziel gewonnen.
Siin ronden buyk, miin minne-vyer,
Is als 't elpe gebit, betogen met saphier.
15.[regelnummer]
Siin beenen, daer men vast op bout,
Geliik twee marmere pilaren,
Gegrond op't alder-fiinste goud.
Doen my miin krachten weer vergaren.
En voort siin heel gestaltenis
Is als Libanons top, die nimmer dor en is.
16.[regelnummer]
'tGehemelt van siin lieve mond
Druypt als een grott' van honig-drupp'len,
Al wat ik oyt aen hem bevond
Doet my het hertjen vrolyk hupp'len.
| |
[pagina 16]
| |
Soo is miin alder-liefste Vrind,
Die miin zieltje besit, en miinen brand bemind.
|