Geestelijke minnevlammen

[p. XIV]

Op de Seven Boet-psalmen door Jonckheer Mathys vander Mer wede, Heere van Clootwyk In Neer-lands rym gebracht.

Heyloose Werelt! al u pracchen, en u pralen,

Wat is het, als bedriegelick?

In puyn zijn haest verkeert de kostelyckste Zalen,
U schoonheyt is een oogenblick.

So klaegt de Merwe, sints' haer eygen Heer most missen,
En in een anders bed gebracht,
Daer sy getrou placht met haer Heer haer vlam te slissen,
Ach! al te trouweloos verkracht.

Dit schoot haer voor weer, doen haer jongen Helt gevaré
Quam uyt den Tyber tot haer in;
Flux sloegh sy om de kiel, en kustse voor't bewaeren
Van hare wettelycke min.

Maer met s'hem selver sagh soo fier, so schoon, so aerdigh
Soo vliegts' Hem vyerigh om het lijff,
En roept luydt uyt, dat Romen niet was waerdigh
Soo langh dat aengenaem verblijff.

[p. XV]

 

En seydt Hem koestrend' in haer lieffelycke armen:

 

Kom, laet ons t'samen weer betre'en

 

U Vaders Zaelen; help my 'tLedekant verwarmen;

 

Hy quam; maer ach! en vond'er geen.

 

 

 

En vond'er geen, geen Ledekant, daer eertyds plegen

 

Te kraecken hondert van zatijn!

 

En vond'er geen, geen Zael, daer m'eertijds heele wegen

 

Sagh vol van Baender-zaelen zijn.

 

 

 

Dank, sey sy, met een sucht, heb d'Ooste wint, die stormen

 

Komt over van Vrouw Geertruyds-Bergh

 

Recht op mijn mueren aen, en langs hoe meer vervormé

 

My gaet van Reus als in een Dwergh.

 

 

 

En gy mijn Heer. Wat sagh ick eertyds wel mijn Heeren

 

Omringt met stoet van Dienaers staen,

 

Daer Vorst' en Graven haer beleefd'lyck quamen eeren

 

Langs dese mijn gewyde pae'n.

 

 

 

Constantinopolen met op-geswolle kaecken

 

U gadeloose glory tuyt,

 

Die sullen heerlyck doen haer Bysantijnen blaecken

 

In uwe schildt eeuw' in eeuw' uyt.

 

 

 

Nu sien wy onder ons naest-aen-gelegen Bueren

 

Den ongerechsten Bisantijn,

 

Die Weeuw en Weesen door sijn goutsucht doet besueré

 

Een onverdraeghelycke pijn.

[p. XVI]

 

Dien treckt den Merwer nu in't velt met boet-sang tegen

 

Om soo het trouweloose hert

 

Van't Bisantijns tot 'tKrist-geloove te bewegen,

 

Van syne godloosheyt ontwert.

 

 

 

De steel- en woecker-sucht belet hem 't in te kycken,

 

Schoon dat de arme ziel roept boet;

 

Maer ach! ontsiet u niet die glinsterende slycken

 

Te wiss'len met een eeuwigh goet.

 

 

 

D.V.