Geestelijke minnevlammen

[p. XIII]

Lofs-stof
Op de Stralen der Geestelycke Minne-vlammen van den Heere van Clootwyck, geestighgeriimt tot deugden-spoor van alle Gods-Yveraers.

DE drift na 'sWerelds vreugt ontschakelt wel de banden

Aen Christi bloet verpant, doch voor een tijt. wiens handen

Bequaem zijn, door de pen, te schryven goet en quaet

Die wijst ons 'theyl in't goet, op dat men't quaet vetlaet.

De Merewede sift de wel-lust en 'twel-leven
Uyt 't eyge-sinlyck spoor, en segt dat Godt sal geven

Een geestelycke krans aen die, die in de deugt

(Schoon hier verschovelingh) vindt goddelycke vreugt.

O brave herssens! wel te recht moet ick u loven,
Wiens lieffelycke sangh mijn ziele drijft naer boven.

Den Stervelingh bewust wat dat sijn ziel bemorst

Omhelst sijn kruys, en hel noch doodelijcken dorst,

Gelaeft met gal, en kan vertwijff'len sijn geweten;
Want die de Werelt wijckt, die wert van my geheeten

Heyl-saligh door de min van geestelycke vlam;

Want die omhelsingh eerst haer rechte oorsprongh nam

Uyt liefde tot ons Godt. Gy, die ons dit komt leeren
(O weerde Heer en Vriendt) diens lof die moet vermeeren.

Een die sich selven kent, en toomt sijn driften in

Die vindt in d'Hemelsch' meer als in een Aerdsche Min.

M. v. BAARLANT.

Fata viam invenient.