De overgave

[p. 79]

Sneeuwdag

Is dit Gods nieuwe wereld? pijnend licht
Liggen de velden voor mijn zwak gezicht.
Mijn hoofd is duizel-ijl, zoo kort genezen
Van aardes zwaren druk, doods kille vreezen.
En overal is hooreloos bewegen.
Gestalten waden stil de blankheid tegen
Der vijvers, in hun kristallijnen vreê,
Als Gods doorluchte helle hemelzee.
En al de boomen staan getooid gebogen;
Zoo dekken zich Gods englen voor zijn oogen
Onder der vleuglen blank bedonsde huiven:
Een vlekkelooze vlucht gedoken duiven.
Is dit Gods dag? Hoe kunnen mijne blikken
Zijn witte glorie dragen zonder schrikken?
Hoe kan ik, aardsch en ziek en arm en donker,
Mij wagen tot zijn licht en rijk geflonker?
'k Sta aan de grens van zijn verheerlijkt heden,
Maar wie durft ongeroepen verder treden?