De overgave

[p. 61]

Avondliederen
II.

De bloemen geuren in den donkren tuin.
Nu bloeit het aarzlend avondlijk beminnen.
De blauwe schaduwen vergaan in bruin,
En alle huizen worden licht van binnen.

En wij tezamen buiten.... o, de vreê
Bij u te zijn, wat kan mij nog genaken?
Nu ben ik thúis; de hemellampen blaken.
Wij voeren de avond eeuwig met ons mee.

Is er nog meer? Mijn moede liefde rust
Weldadig als in schâuw van koele boomen
En 't water murmelt naar mijn heeten dorst.

Ik sluimer van dit diep geluk bewust,
Dat ik aldoor uw zingend bloed hoor stroomen,
En waak aan 't weldoend kloppen van uw borst.