Langs den Heirweg

[p. 79]

De muur.

Hij is de sterkte van zeer velen,
Die allen hun geduld en kracht
Tezamen doen en samen deelen,
En worden één onwrikbre macht.

De klinkers rusten en zij dragen,
De mortel scheidt en zij verbindt.
En schoon het fundament moet schragen
De siertop pronkt in zon en wind.

Het al is één; zij zijn verbonden
Tot één bestand en één verval....
En wie den Oergrond heeft gevonden,
Weet dat zijn bouwsel duren zal.