Hunkering en heimwee

[p. 163]

[Willem ten Berge]

De boer uit Brabant

Hij was een oude boer
uit Brabant,
wij reisden saâm,
hij kwam weldra naar mijn hoek
geschoven:
‘Ja, 'k zie wil graag uit 't raam’,

Zijn kop
was rood en dik
onder het rijke, grijze haar,
dan sprak hij met glundere blik:
‘Ik ben van veertig,
Ja, 'k ben nu zes-en-tachtig jaar’.

Hij wies de wasem van het glas:
wij zagen weien
die van de morgen dropen,
hij klaagde over 't schaarsche gras,
mijn oog
stond zingend
naar de verten open.

Dan scheidden wij:
ik heb ontroerd
zijn grove vuist geknepen,
‘Goé reis!’
hij lachte blij,
maar heeft mij niet begrepen.

Willem ten Berge.