Hunkering en heimwee

[p. 154]

Moerbei.

de zwarte moerbei zwelt in 't groen
de toppen hellen over -
hier beneden in het kaal plantsoen
zoo wil zij naar een oud fatsoen
de vriendelijke dingen doen
te rollen door het loover.

ver boven zinnen is verdriet
en dansen der planeten -
alleen de moerbei weet het niet
terwijl zij zinloos sappen schiet
en Orpheus met zijn smalle riet
zal 't nimmermeer vergeten.

o moerbei, moerbei mirabel
en haren in cascade -
waar is een vogel even snel
een ziel van vuur zoo wit en fel
een dichter minder meer in tel
dan onder ùw bravade?

Jan Engelman.