Hunkering en heimwee

[p. 138]

Gethsemani.

Hoe ligt Gij zoo verlaten?
Bleef dan geen hart U trouw?
Mocht toch mijn troost U baten,
Ik heb zoo groot berouw.
Mijn eigen duister leven
Is door Uw ziel gegaan,
Wat troost zal ik U geven?
Ik heb te diep misdaan.

Waarheen zal ik mij wenden?
Ik weet mijn groote schuld,
Hoe heb ik met ellenden
Uw stille ziel vervuld.
Ik hoor Uw moeilijk hijgen,
Ik heb Uw kreet verstaan,
En machtloos zal ik zwijgen,
Ik heb te diep misdaan!

Ik zie Uw doodzweet leken
In drupplen als van bloed,
En uit Uw aanschijn breken
Een vreemden vlammengloed,
Ik zie Uw oogen branden
In droefheid zonder traan,
Ik ween en wring mijn handen
Ik heb te diep misdaan!

[p. 139]

 

O Christus, neergebogen

 

In zooveel zielsverdriet,

 

Versmaadt mijn mededoogen

 

Mijn nieuwe liefde niet:

 

Ik heb te ruw geschonden

 

De schoonste vriendentrouw,

 

Maar ach, ik weet mijn zonden,

 

Ik heb zoo groot berouw.

 

 

 

Jos. van Wely.