Hunkering en heimwee

[p. 131]

Avond

Haast elke avond zit hij hier,
zijn hoofd ligt in zijn hand gebogen
en onder de vermoeide ogen
trillen de lijnen van 't papier,
dat hij gedachteloos beschrijft,
opzij schuift en weer voor zich legt
terwijl zijn stem afwezig zegt:
nu weet ik wat er over blijft
van wat ik droomde, en van wat
ik eenmaal dacht dat zou gebeuren:
ik kan alleen het blad verscheuren
nu alle blankheid is beklad.

A. Marja.