Hunkering en heimwee

[p. 130]

Groningen.

Stad, langs uw blinkend water liep ik voort,
ik zag uw markten in het morgenlicht,
ik heb van u gedronken en gedicht
en 't stromen in uw aderen gehoord.

De toren met het trillend vergezicht,
een schrale trambel, die de morgen stoort,
ik daal en wandel langs het water voort
het ruime land in, dat rondom u ligt.

En zijn die u bewonen nors en klein,
geroest, gekerkerd in de stugge schijn:
wat vreemd en anders is dan wij, deugt niet...

Ik, die u heb geproefd op straat en plein,
moet duizelen en soms zelfs dronken zijn
van al uw zon en wind en wijd verschiet.

A. Marja.