Hunkering en heimwee

[p. 120]

Lampion.

Toen eindelijk de schemer kwam
is zij haar dunnen steel ontbloeid.
Ze werd doorzichtig en doorgloeid
van hare wiegelende vlam.

Zij hing, een transparant kleinood -
teer boven het verrukte kind
te schomlen op den avondwind,
fantastisch en oranjerood.

Zij deinde broos en brekelijk
en simpel, zonder smuk of sier,
een kostbaarheid van goudpapier,
een wonder en een lief geluk.

Jo Kalmijn-Spierenburg.