Hunkering en heimwee

[p. 118]

[Jo Kalmijn Spierenburg]

Bagatelle.

Een kleine tuin, die op het Zuiden ligt...
Een roos, die zich aan de geteerde planken
van 't oude schuurtje klampt met jonge ranken,
en zich omhoog beurt naar het laatste licht.

Een kleine woning met een open raam,
waardoor de geuren van den avond drijven
van hooi en kruizemunt, niet te beschrijven...
Een kinderlach, een zoet verminkte naam...

Wat zullen wij ons wenschen buiten dit:
een kind, dat dicht aan onze ooren fluistert,
een voetstap op het pad en als het duistert
het warme lamplicht over ons bezit?

Wij sluiten ons voor wat die goedheid schaadt.
De bloemen, in de zomerzon bestoven,
die sluiten ook de smalle lippen boven
het wonder, dat zich binnen hen voltrekken gaat.

Jo Kalmijn-Spierenburg.