Hunkering en heimwee

[p. 115]

Terugkeer.

Ik droomde U in de wind en in de voorjaarsregen
en in de nachten als het maanlicht scheen
en als het groen ontspruit zag ik U langs de wegen
en als een zeilend schip in de mist verdween,

een vreemde wandelaar. Maar waar ik U ontmoette
boog ik het hoofd niet, want ik was nog kind
en wist dat Gij de kinderen begroette
gelijk een man een lang ontbeerde vrind.

Sinds werd ik ouder. - Achter een dwaze waan
verdoolde ik, tot mijn vermoeide voeten
weer zelfde wegen als de kindren gaan.
Maar nu beangst U nogmaals te ontmoeten,

ben ik, een beedlaar, langs Uw pad gaan staan
en prevel zacht de woorden die mij riepen,
dat Gij vergeven zult, en dat voortaan
Gij met mij gaan wilt zoo wij vroeger liepen.

H.M. van Randwijk.