Hunkering en heimwee

[p. 94]

Elia.

Hij had in 't woeden van den strijd vergeten
te luistren naar den wind
die dieper zingt dan alle strijd en weten:
de toon waarmee de eeuwigheid begint.

en die nog ruist wanneer wij zijn geboren;
dan wordt het leven machtiger en luid;
de diepe stilte gaat allengs verloren
en in ons sterft het zachte zingen uit.

Maar eindelijk vermoeid van strijd en streven
vernam hij 't zingen dat er altijd was:
de stille Oorsprong van zijn rustloos leven
die in een naamloos suizen hem genas.

Willem Hessels.