Hunkering en heimwee

[p. 65]

[H. van Elro]

Lente-morgen.

Zij hield den spiegel en bewoog toen even
Het hoofd in zacht gewiegel, want gedachten
die haar lippen tot een glimlach samenbrachten
waren uitgevlogen... En een beven
van verwachting had haar hart zoozeer bevangen
dat zij nauwlijks scheen te leven anders
dan een licht-bewogen, vroeg-ontloken
voorjaarsbloem.

H. van Elro.