Hunkering en heimwee

[p. 58]

Gebed.

Geef mij, o God, na zooveel zwarte daden,
Na zooveel heimlijk luisteren naar het kwade, -
Geef mij, o God, na Uwen kleinen druk,
Een overstelpend, weelderig geluk.

Het is wel veel, dit, wat ik U durf vragen -
Maar 't is ook, Heer, van Uw groot welbehagen
Eén schilfer slechts, een stofje luchtig goud,
Te klein wellicht, dan dat Gij 't merken zoudt.

Gij glimlacht nu om dit mijn dwaze spreken...
Wees Gij geloofd, dat Gij mijn licht laat bleeken
In Uwen klaren en ondoofbren schijn
Waar zonnen in als gouden stofjes zijn.

Geef mij een fijn geluk, en laat het teeder
En gànsch en glanzend zijn, en laat het neder
Tusschen twee zielen, die te wachten staan
Tot ze naar U, als bloemen opengaan.

Geraert van Suylestein.