Hunkering en heimwee

[p. 55]

[Geraert van Suylestein]

Al hebt Gij mij verstoken.

Al hebt Gij mij verstoken
Van blijheid en van licht -
Ik sta nog opgericht,
Ik ben nog onverbroken.

Gij plaagt misschien te zacht
Mij, die Uw trouw miskende -
Drijf mij in dieper nacht,
En dieper in de ellende!

Mijn schuld lijkt niet zoo groot,
Ik kan haar schrik wel dragen -
Toch brengen al de dagen
Mij dichter bij den dood.

Toch drukt Uw hand op mij
Zoo zwaar als nooit voordezen,
Toch hunker ik om vrij,
En weer bij U te wezen.

Van alle troost en licht
Hebt Gij mijn ziel verstoken -
Nòg sta ik opgericht,
En trots en onverbroken.

Geen zon, geen schoonheid kan
Mijn eenzaamheid verrijken,
Geen liefde vrij bereiken.
O God, verbreek mij dan!

Geraert van Suylestein.