|
| |
III. Capittel.
Aenmaninge op het H. Leven, en Lyden van Christus, sig geduerig voor oogen te stellen met Heylige versugtinge.
GElyk wy in de samen-spraek op dit Deel gesien hebben, hoe de heerlyke Naemvoeringe van, Christen, den mensch moet dienen tot een spoor en prickel om Heyliger te leven; sonder het welke ons die niets soude baten tot de eeuwige geluk-saligheyt: soo kan men niet genoeg besorgt wesen, om het Leven van Christus; die den Weg, den Regel ende het Model is van een Christelyk leven; sig geduerig voor oogen te stellen. Bespiegelt u dan, in dit volmaekt Model, ô Christen Mensch. En gelyk den regten lyn doet onderscheyden soo het gene in sig selven regt is, als dat daer van, is afwykende; soo sult gy in het Leven Christi, te gelyk ook konne bemerken eene volmaekte schoonheyt en Heyligheyt van | |
| |
alle deugden in Christus, ende in u vele quade vlecken, en verscheyde gebreeken. Dog welke gy soo veel te ligter sult mogen uytwisschen; hoe gy naerstiger sult gebruyken desen Spiegel sonder vlecke.
Hebt dan het leven van Christus geduerig voor uwe oogen; en bedenkt dit dag ende nagt: op dat gy, soo van de ware deugden in Christus, als van uwe eyge gebreken kennisse hebbende; moogt aengedaen worden met een Heyligen haet tegens dese, ende met een yver tot alle deugd. Want een Godvrugtige Mediteringe ofte overdenkinge brengt de Ziele tot kennisse: sy verligt het verstant, en sy ontsteekt den wille en de genegentheden. Men kan in tegendeel gene begeerte hebben tot onbekende dingen. Is het dan te verwonderen, dat Christus soo weynige Naer-volgers heeft? daer sy de moeyte niet eens willen doen om kennis te krygen van Jesu H. Leven: laet staen dat te overdenken ende naer te volgen?
Dog de overdenkinge moet ook vergeselschapt wesen met levende versugtinge; andersints sal sy ydel en onvrugtbaer wesen. Wy sullen hier alleen eenige aenraken.
1. Dus overdenkende het droevig Lyden van Christus, soekt in uwe herte te gevoelen een innerlyke geraektheyt en medogentheyt over syn onnosele en ellendige staet. Roept meer met 'er herte dan met de mond:
Het is my leet in myn gemoed, ô Heere, ende ik beklage uw onnoselheyt in soo bitter lyden en soo veel schande. Gy waert onnosel: en swaer is uwe smerte, om onse sonden.
| |
| |
2. Een Rouwigheyt des herte. Helaes, hoeveel pyne heb ik u aengedaen, ô Heere; myn hert is daer over bedroeft. Gy hebt my soo dier gekogt; en sal ik my selven, niet meer agten? sal ik die Ziele, de welke uw eygen Bloed gekost heeft; niet meer in waerde houden? Sal ik nog in sonden vallen; naer dat ik weet, dat Jesus Christus soo veel voor my gedaen en geleden heeft?
3. Versugtinge van vreugde des herte: al myn goet, is, Godt aen te hangen, en op hem al myne hope te stellen. Wat reden en heb ik niet, ô Heere, van op u te betrouwen; mits gy voor my soo veel geleden hebt?
4. Versugtinge van lof en dank-segginge: Wat sal ik u wederom geven ô Heere, voor al het goet; dat gy my gedaen hebt? Gebenedyt den Heere, ô myne Ziele: en dat al myn binnenste, synen Heyligen Naem love!
5. Uyt genegentheyt om Christus naer te volgen kan men seggen? Gy hebt ons een exempel gegeven, ô Heere: op dat wy uwe voetstappen souden naer-volgen. Geeft, dat gy gebiet, Heere: en gebiet, al dat gy wilt.
6. By verwonderinge in den Heere: Wie syt gy ô Heere, en wie ben ik! Gy, die lyd; syt mynen Heere en mynen Godt; gy syt regtvaerdig en onnosel: ik ben een verworpen slave, eenen Worm der aerde; eenen Sondaer; die de pyne verdient heb, de welke gy onderstaet.
7. Uyt eene liefde. O soeten Jesu, myne saligheyt en myn leven! Alle uwe werken ver- | |
| |
kondigen over al, uwe liefde! Het is de liefde, die u van den Hemel getrocken heeft in den schoot van een Maget. Het is de liefde, de welke u aen het Kruys gehegt heeft. Wat sal my dan van uwe liefde konnen af scheyden? Och of nog doot, nog leven, nog eenig ander ongeval!
In dese en diergelyke versugtinge en beweginge des herte naer verscheydentheyt der sake, kan men seer Godvrugtelyk syn geest oeffenen. Het sal ook seer voordeelig wesen, dat de overdenkinge van Christi H. Leven en Lyden, hier mede vergeselschapt worde: als ook dat men een besondere sorge heeft, om sig op te wecken tot een rouwig en vermorselt hert, en om den Heere naer te volgen; besonder voor die eerst beginnen. Want, de sonde te haeten, en de deugd te gaen beminnen; is van de voornaemste vrugte die men komt te halen uyt de overdenkinge van het Lyden van Christus. Want wat is 'er soo kragtig, om ons de sonde te doen vlugten; als te overdenken: Hoe veel dat Jesus Christus heeft moeten lyden, om ons van de selve te verlossen. Wat kan ook ons soo seer verwecken tot de liefde van de deugt; als te overdenken: Dat den Soone Gods ook Mensch geworden is, en verscheen in een Lighaem gelyk aen ons; en dat, om ons voor te stellen syn voorbeeld, ende in Hem allerley deugden naer te volgen.
| |
| |
| |
Historie van het Lyden Onses Saligmakers; volgens den H. Evangelist Joannes aen het 18. en 19. Capittel; gelyk het geleesen word op den Goeden Vrydag.
Jesus ging met syne Discipelen uyt over de beke van Cedron, alwaer een Hof was, in welken hy en syne Discipelen ingingen. En Judas, die hem verried, wist dese plaetse ook: want Jesus daer dikmaels met syne Discipelen vergaderde. Judas nam dan een bende krygsknegten, en eenig volk van de Opper-priesters en de Phariseën, en quam derwaerts met lantaernen, fakkels, en wapenen.
Jesus dan, die wel wist al wat hem overkomen soude, ging hen tegen, en seyde tot hen: Wien soekt gy? Zy antwoorden hem: Jesus van Nazareth. Jesus seyde hen: Ik ben 't. En Judas die hem verried, stond daer ook met hen. Soo haest hy hen dan geseyd had: Ik ben 't; soo weeken sy te rugge, en vielen ter aerde. Toen vraegde hy hen wederom: Wien soekt gy? En sy seyden: Jesus van Nazareth. Jesus antwoorde: Ik heb u geseyd dat ik het ben. Indien gy my dan soekt, soo laet dese gaen. Op dat het woord, 't welk hy geseyd had, soude volbragt worden: Ik heb de genen, die gy my gegeven hebt, niemand verlooren. Simon Petrus dan hebbende een swaerd, trok het uyt, sloeg op een knegt van den Hooge-priester, en hieuw hem 't regter oor af. En de | |
| |
naem van den knegt was Malchus. Maer Jesus seyde tot Petrus: Steekt uw swaerd in de scheede. Sal ik dan den drinkbeker, die de Vader my gegeven heeft, niet drinken?
Toen grepen de krygs-knegten, en de Opper-hooft-man, en de dienaers der Jooden, Jesus aen, en bonden hem. En sy leyden hem eerst tot Annas, om dat die de schoon-vader was van Kajaphas, de welke dat jaer Hoogepriester was. Dese Kajaphas was de gene, die den Jooden den raed gegeven had, Dat het nut was, dat'er een mensch stierf voor het volk.
Ondertusschen Simon Petrus, en nog een ander Discipel, volgden Jesus. Dese Discipel was den Hooge-priester bekend, en ging met Iesus binnen in de zaele des Hooge-priesters. Maer Petrus bleef buyten aen de deure staen. Die andere Discipel dan, die den Hooge-priester bekend was, quam uyt, en sprak de deurwagtster, die Petrus binnen liet. Die dienstmaegd dan, welke de deure bewaerde, seyde tot Petrus: Zyt gy niet mede van de Discipelen van desen mensche? Hy antwoorde: Neen ik dog. En de knegten en dienaers stonden by een vuer van koolen, en warmden sig, want het was koud. En Petrus stond daer ook met hen, sig warmende.
De Hooge-priester ondervraegde Iesus dan, raekende syne Discipelen, en syne leere. Iesus antwoorde hem: Ik heb opentlyk voor alle de weerelt gesproken: altyt heb ik in de Vergaderinge geleerd, en in den Tempel, daer alle de Iooden vergaderen: en ik heb niets in 't verborgen gesproken. Wat vraegt gy my? Vraeg | |
| |
de genen die 't gehoord hebben, wat ik tot hen gesproken hebbe. Zie, die weten wat ik geseyt heb. Maer so hy dit geseyt had, gaf een van de dienaers, die daer by stond, Iesus een kaekslag, seggende: Sult gy den Hooge-priester aldus antwoorden? Iesus antwoorde hem: Soo ik qualyk gesproken heb, geeft blyk van het quaet: maer heb ik wel gesproken, waerom slaet gy my? Annas heeft hem dan gebonden tot Kajaphas den Hooge-priester gesonden.
Ondertusschen stond Simon Petrus, en warmde sig. Zy seyden hem dan: Zyt gy ook niet van syne Discipelen? Hy loochende 't, en syde, Ik ben 'er niet van. Een van des Hooge-priesters knegten, een neef van den genen, wiens oor Petrus afgehouwen had, seyde tot hem: Heb ik u niet met hem in den Hof gesien? Maer Petrus loochende 't wederom: en aenstonts kraeyde de haen.
Zy leyden Iesus dan van Kajaphas na het Geregt-huys. Het was 's morgens vroeg: en sy gingen in 't Geregt-huys niet binnen, op dat sy niet besmet souden worden, maer het Paesch-Lam mogten eeten. Pilatus quam dan tot hen buyten, en seyde: Wat beschuldiginge hebt gy tegen desen mensch in te brengen? Zy antwoorden, en seyden hem: Indien 't geen quaed-doender was; wy souden hem u niet overgeleverd hebben.
Toe seyde Pilatus tot hen! Neemt gy hem self. en oordeelt hem naer uwe wet. Maer de Iooden antwoorden hem: 'T is ons niet geoorlofd, iemant te dooden. Op dat het woord van Iesus, 't welk hy geseyt had, te kennen gevende wat dood hy soude sterven, volbragt soude worden.
| |
| |
Pilatus ging dan wederom binnen in het Geregt-huys, en riep Jesus, en seyde tot hem: Zyt gy de Koning der Joden? Jesus antwoorde: Segt gy dat uyt u selven, of hebben 't u anderen van my geseyd? Pilatus seyde hier op: Ben ik dan een Iood? Uw eygen volk en Opper-priesters hebben u aen my geleverd: Wat hebt gy gedaen? Iesus antwoorde: Myn Koningryk is van dese weerelt niet. Was myn Koningryk van des weerelt, soo soude myn volk wel voor my stryden, dat ik den Ioden niet en soude gelevert worden: maer nu is 't soo, dat myn Koningryk van niet niet en is.
Pilatus seyde dan tot hem: Soo syt gy dan Koning? Iesus antwoorde: Gy segt het wel, ik ben Koning. Ik ben daer toe gebooren, en daer toe ben ik in de weerelt gekomen, op dat ik voor de waerheyt getuygen soude. Al wie uyt de waerheyt is, hoort myne stemme.
Pilatus seyde hem: Wat is de waerheyt? En als hy dit geseyt had, ging hy wederom uyt tot de Ioden, en seyde tot hen: Ik vind gene schuld in hem. Dog gy syt gewend, dat ik 'er u te Paesschen eenen loslate: wilt gy dan, dat ik u den Koning der Ioden loslate? Sy riepen dan wederom alle, seggende: Desen niet, maer Barabbas. En die Barabbas was een moordenaer.
Toen nam Pilatus Iesus, en geesselde hem. En de krygs-knegten vlegtende een kroone van doornen, setten die op syn hoofd, en hingen hem een purpere kleed om. En dan quamen sy, en seyden tot hem: Weest gegroet, Koning der Ioden: en sy gaven hem kaekslagen.
| |
| |
Toen ging Pilatus nog eens uyt, en seyde tot hen: Sie ik breng hem u hier buyten, op dat gy moogt weten, dat ik geen schuld in hem vinde. Iesus quam dan uyt, draegende de doorne kroone, en het purpere kleed: en Pilatus seyde tot hen: Siet den mensche. Als dan de Opper-priesters en de dienaers hem sagen, riepen sy, seggende: Kruyst hem, Kruyst hem. Pilatus seyde tot hen: Neemt gy hem, en kruyst hem: want ik vind geen schuld in hem. De Ioden antwoorden hem: Wy hebben een Wet, en volgens die wet moet hy sterven om dat hy sig selven Gods Soone gemaekt heeft.
Als dan Pilatus dese woorden gehoord had, was hy nog meer in vreese. En wederom in 't Geregt-huys binnen gaende, seyde hy tot Iesus: Van waer syt gy? Maer Iesus gaf hem geen antwoord. Toe seyde Pilatus tot hem: Hoe, spreekt gy my niet? Weet gy niet, dat ik magt heb om u te kruysen, en magt heb om u los te laeten? Iesus antwoorde: Gy soud dog gene magt tegen my hebben: 't en ware 't u van boven gegeven was. Daerom heeft de gene, die my aen u gelevert heeft, grootere sonde begaen. Van toen af sogt Pilatus hem los te laeten.
Maer de Ioden riepen, seggende: Indien gy dese mensche los laet, soo syt gy des Keysers vriend niet: want al wie sig selven Koning maekt, weder-spreekt den Keyser. Als Pilatus dese woorden gehoord had, bragt hy Iesus buyten, en ging in den regter-stoel sitten, ter plaetse, genaemd Lithostrotos, en in 't Hebreeusch Gabbatha. 'T was den dag der Voorbereydinge van Paeschen, omtrent de sesde ue- | |
| |
re: en hy seyde tot de Ioden: Siet uwen Koning. Maer sy riepen: Maek weg, Maek we, Kruyst hem. Pilatus seyde hen: Sal ik uwen Koning kruyssen? De Opper-priesters antwoorden: Wy hebben geen Koning, dan den Keyser.
Toen gaf hy hem eyndelyk aen hen over, om gekruyst te worden. Sy namen Iesus dan, en leyden hem na buyten. En syn eygen kruys draegende, ging hy uyt tot de plaetse, die genaemd word Calvarien, en in 't Hebreeusch Golgotha: alwaer sy hem kruysten, en twee andere met hem, elk aen een syde, en Iesus in het midden.
Pilatus had ook een opschrift geschreven, en boven aen het kruys gestelt, alwaer geschreven stond: Jesus van Nazareth, Koning der Joden. Veele dan van de Ioden laesen dit opschrift: want de plaets, daer Iesus gekruyst was, was na by de stadt; en het was in 't Hebreeusch, in 't Griecks, ende in 't Latyn geschreven. D' Opper-priesters seyden dan tot Pilatus: Gy moest niet schryven, Koning der Ioden; maer dat hy geseydt heeft, Ik ben de Koning der Ioden. Pilatus antwoorde. Dat ik geschreven heb, heb ik geschreven.
En de krygs-knegten, als sy hem gekruyst hadden, namen syne klederen, (en maekten 'er vier deele van, voor yder krygs-knegt een deel;) en ook den rok. Dog also de rok sonder naedt, en van boven af, aen een stuk geweven was: soo seyden sy tot elkanderen: Laet hem ons niet snyden, maer laet 'er ons om looten, wie hem hebben sal. Op dat de Schriftuer soude vol- | |
| |
bragt worden, welke seyt: Zy hebben myne klederen onder hen gedeelt, en over myn kleed hebben sy het lot geworpen. Dit deden de krygsknegten.
Ondertusschen stonden omtrent het Kruys van Jesus syne Moeder, en syn Moeders suster Maria Kleopasse, en Maria Magdalene. Jesus dan siende syne Moeder en den Discipel dien hy lief had, daer staen, seyde tot syne Moeder: Vrouwe, sie daer uwen Soone. Daer naer seyde hy tot den Discipel: Sie daer uwe moeder. En van die uere af heeft de Discipel haer tot sig genomen.
Daer naer also Jesus wist dat nu alles voldaen was, op dat de Schriftuer soude volbragt worden, seyde hy: Ik heb dorst. En daer was een vat vol ediks gestelt. Sy vulden dan een spongie met edik, en die op een Hysoop-stok stellende, bragten se aen synen mond. Als Jesus nu den edik genomen had, soo seyde hy: 'T is al volbragt. En syn hoofd nederbuygende gaf hy den geest.
De Joden dan, op dat de Lighamen op den Sabbatdag niet aen het Kruys souden blyven: want het nu de dag der Voorbereydinge, en die Sabbatdag een hooge dag was: versogten van Pilatus, dat hunne beenen mogten gebroken, en sy weg-genomen worden. De krygs-knegten quamen dan, en braken de beenen van den eersten, als ook van den anderen, die met hem gekruyst was. Maer als sy by Jesus quamen, en sagen dat hy nu dood was, braken sy syne beenen niet. Dan een van de krygs-knegten doorstak syne syde met een speere, en terstont quam | |
| |
'er Bloed en water uyt. En die 't gesien heeft, geeft 'er getuygenisse van: en syne getuygenis is waeragtig: en hy weet dat hy de waerheyt seyt, op dat gy 't ook gelooven soud. Want dese dingen syn geschied, op dat de Schriftuer soude volbragt worden: Geen van syne beenderen sult gy breken. En wederom seyt een andere Schriftuer: Sy sullen hem sien, dien sy doorstooken hebben.
Hier naer Joseph van Arimathea, als synde een Discipel van Jesus, maer in 't verborgen om de vrese der Joden, versogt van Pilatus, dat hy het Lighaem van Jesus mogt weg-nemen: en Pilatus stond het toe. Hy quam dan, en nam het Lighaem van Jesus weg. Nikodemus, die voor desen by nagt tot Jesus gekomen was, quam ook, en bragt een mengsel van Myrrhe en aloë, van omtrent hondert ponden. Sy namen dan het Lighaem van Jesus, en wonden het in linne doeken met Speceryen, gelyk het by de Ioden de gewoonte is te begraven. Nu daer was een Hof ter plaetse daer hy gekruyst was, en in dien Hof een nieuw graf, in 't welk nog noyt iemand gelegt was. Om den dag dan van de Voorbereydinge der Ioden, en om dat dit graf na by was; leyden sy Iesus daer in.
| |
Versugtingen tot den Lydenden Christus.
I. IK bid u, ô Christus Iesus, dat soo veel lyden van u, voor my niet vrugteloos sy Dat het niet te vergeefs sy, dat gy voor my de doot onderstaen hebt. Ik vrage u dese genade door uwe doot, en uw gewonde Zyde.
| |
| |
II. Iesu, den goeden Harder; die uwe Schapen voed, en met uw dierbaer Bloed suyvert: geeft my, dat het vergieten van u allerheyligste Bloed, en uw lyden; al mynen troost en myne Saligheyt sy. Stelt al uwe barmhertigheyt, die gy daer in betoont hebt, tusschen uw streng oordeel en myne ellendige Ziele!
III. Ik smeeke u, ô onnosel Lam, die door uwe doot en Bloed, uyt-wascht de sonden van de weerelt, om uwe onnoselheyt, om uwe smerten, en de bitterheyt van uw herte; dat gy myn sonden gelieft te vergeven in den dag van uw schrickelyk Oordeel; als ook de levende en de doode, genadig te wesen.
IV. Ik bid u, ô Iesu, die aen uwen Vader soo onderdanig syt geweest; en die soo vrywillig gedronken hebt den Beker van een soo bitter lyden; dat gy my gelieft de gaven te verlenen van sagtmoedigheyt en verduldigheyt, en van eene volkome gehoorsaemheyt, tot het eynde van myn leven toe.
V. Maekt door de oneyndelyke verdiensten van uw leven, van uw lyden, en van uwe doot; ô goeden Iesu Oppersten Priester, die u selven aen Godt hebt op-gedragen als een suyvere en onbevleckte offerande, en bequaem om de Sondaeren met Godt te versoenen; dat ik in de weerelt niet en leve, als voor u: op dat gy my daer naer van hier laet in vrede vertrecken.
VI. Doet my de genade, ô Iesu van Nazareth, Koning der Ioden, door uwe victorie en de triumphe, de welke gy op het Kruys behaelt hebt tegen uwe en onse vyanden; om my te beschermen tegen alle de myne. Bevryt myne | |
| |
Ziele en myn Lighaem van alle perykelen. Geeft uwen vrede en eendragt aen uwe Heylige Kerke: een ruste en vergiffenisse der sonden aen de Overledene: aen de Sondaren de boetvaerdigheyt en quytscheldinge; en aen een ieder genade en barmhertigheyt, Amen.
| |
Andere Gebeden op het Lyden van Jesus Christus; getrocken uyt den H. Gregorius.
1. IK aenbid u, ô mynen Heere, hangende aen een Kruys en dragende eene doorne kroone op het hooft. Doet my de genade, dat uw Kruys my verlosse van den uyt-roeyenden Engel.
II. Ik aenbid de Wonden, ô mynen Saligmaker, de welke gy aen het Kruys ontfangen hebt: maekt dat dese tot genees-middelen syn voor de wonden van myne Ziele.
III. Ik smeeke u, ô mynen Saligmaker; doet my genade, door die droefheyt en bitterheyt, de welke gy gevoelt hebt, hangende aen het Kruys, en besonderlyk, als uwe Ziele scheyde uyt uw Lighaem: en geleyt ook myne Ziele naer het eeuwig leven, als sy sal scheyden uyt myn lighaem.
IV. Ik aenbid u, ô mynen Saligmaker leggende in het Graf: en doet my, bid ik u, de genade, dat uwe doot, zy myn leven.
V. Ik aenbid u, ô mynen Saligmaker, nederdalende ter Helle om uwe gevangene te gaen verlossen; doet my de genade, dat myne Ziele daer noyt en mag geraken.
| |
| |
VI. Ik aenbid u, ô mynen Saligmaker, van der dood Verresen, ten Hemel op-klimmende, en sittende aen de regter-hant van Godt uwen Hemelschen Vader; dat ik u daer mag volgen, en aen u opgedragen worden.
VII. O Jesu, goeden Herder, bewaert de regtvaerdige: bekeert de sondaren: syt alle geloovige genadig: en ontfermt u mynder, die eenen ellendigen Sondaer ben.
VIII. O Jesu, onuytputtelyke Fonteyne van goetheyt; die aen het Kruys hangende geroepen hebt, dat gy dorst had, versugtende naer de Saligheyt der menschen: ontsteekt de begeerte van onse herten, om goet te doen: blust in ons uyt, den dorst van eene vleeschelyke begeerlykheyt, en alle genegentheyt tot de wellusten deser weerelt.
IX. Syt indagtig, ô Heere, de smerten en de bitterheyt, de welke gy gevoelde, als de pynen van de doot en het gewelt der Ioden, u beweegden om met luyder stemme te roepen: Dat uwen Vader u verlaten had. Ik bid u, ô Heere, dat gy my nimmermeer en verlaet in alle myne qualen en smerten.
X. O Jesu, die van den hoofde tot de voeten als versmoort syt in de bittere wateren van uw lyden; syt my genadig, die versmoort ligge in de sonde.
XI. O Heere, die in uw Lighaem wel hebt willen ontfangen soo diepe en groote Wonden: verbergt my in dese, tegen het geweld van uwe gramschap; tot dat uwen toorn voor by is.
XII. Syt indagtig, ô mynen Saligmaker, de algemeyne begevinge der kragten van uw | |
| |
herte en van uw Lighaem; als gy, uw Hooft neder-gebuygt hebbende, seyde: Het is nu al volbragt. Syt my barmhertig, als ik, eens in myn uyterste sal wesen, en myne Ziele in haer doot-stryt, en mynen geest in de ontroeringe. Amen.
XIII. O mynen Saligmaker, die stervende, uwen Geest bevolen hebt in de handen van uwen Vader; en daer naer met luyder stemme roepende, gestorven syt: versterkt my, op dat ik weder-stae aen den Duyvel, de Weerelt, en het Vleesch: op dat ik aen de weerelt dood synde, niet meer en leve, als voor u: en als ik op myne laeste ure wesen-sal; ontfangt dan myne Ziele in uwe armen, die tot u wederom keert, vertreckende uyt dit ballingschap.
XIV. O mynen Salig-maker, die als een onnosel Lam aen het Kruys soo vele smerten geleden hebt, sonder eenige weder-sprake: verlost my van de pyne der Helle; en geleyt my tot die plaetse, naer welke gy vergeselschapt hebt dien Moordenaer, den welken met u gekruyst wierd.
| |
Korte gebeden over Jesu VII. voorname Bloedstortingen, toegepast tegens de VII. Hooft-sonden.
I. O Mynen Saligmaker, die in de Besnydenis uw Bloed voor de eerste reyse hebt willen uyt-storten; ik bid u, dat gy my gelieft te vergunnen, de ootmoedigheyt om te wederstaen aen de hovaerdigheyt, en aen alle weerelsche ydelheyt.
| |
| |
II. O mynen Saligmaker, die ook voor uw lyden aen het Kruys, uw Bloed aen uwen Vader, hebt op-gedragen, in het sweet dat u is uyt-geborsten in het Hofken; doet my de genade van eene heylige verquistinge in tydelyke goederen: op dat ik, tot dese uytgestort synde, onder de voeten mag vertrappen alle gierigheyt, en alle de begeerte om vele goederen by een te vergaderen.
III. O Hemelschen Bruydegom van onse Ziele; die in de Voor-saele van Pilatus hebt onderstaen, dat uw vleesch verscheurt wiert door de geesselen: ik bid u, door het Bloed, dat gy daer uytgestort hebt, om de gratie van Suyverheyt; op dat ik mag wederstaen aen alle sonden, en aen alle onsuyvere gedagten.
IV. O Jesu Christe, die als een sagtmoedig Lam geleden hebt, dat uw Hooft gekroont wiert met stekende doornen, en geslagen met een riet: ik bid door het Bloed, het welk gy dan uyt-gestort hebt, om de gave van Sagtmoedigheyt; op dat ik door dese mag overwinnen alle gramschap en vraeckgierigheyt.
V. O mynen Saligmaker, wien de klederen uyt-getrocken wierden, voor, en naer dat gy uw Kruys gedragen hebt; het gene niet heeft konnen geschieden, sonder uwe Wonden te ververschen ende op nieuw te openen: ik vrage u door het Bloed, dat gy dan uyt-gestort hebt, de genade van een Heylige verstervinge en matigheyt, op dat ik door dese mag overwinnen alle gulsigheyt.
VI. O mynen Godt, die uyt eene vierige liefde tot ons uwe handen en uwe voeten hebt laten | |
| |
door-booren met nagelen aen het Kruys: doet my door het Bloed, het welk gy dan uyt-gestort hebt, de genade, van eene opregte Broederlyke liefde, op dat dese in my uyt blussche alle nydigheyt, en vyantschap.
VII. O mynen Saligmaker, die onderstaen hebt, dat uw Zyde naer uw doot geopent is met eene lancie: ik bid u door die liefde, en door het Bloed, 't welk gy dan uytstorte, om de gratie van een Heylige vierigheyt, en van eenen H. iever; op dat door desen uyt my verbannen worde alle flaeuwigheyt en traegheyt in uwen dienst, en in myne oeffeningen van Godvrugtigheyt.
| |
Gebed tot de V. Groote Wonden van Jesus Christus; om te vragen een vierige Godvrugtigheyt tot de selve.
I. O Jesu, Bruydegom der H. Zielen, ontsteekt myn herte met uwe liefde; en met de liefde tot uwe Wonden; op dat ik u beminne uyt den gront van myn herte. Besoekt my met uwe barmhertigheyt, en overstroomt my met uwe gratie: want al myn binnenste is overgoten door de soetigheyt van uwe Wonde. O vier, welkers vlamme soo aengenaem is, welkers ligt soo doorstralende is, welkers brand soo kragtig is; neemt geheel myne Ziele in! Maekt, dat ik uwe Wonden geduerig gedagtig sy: op dat ik geenen honger of dorst en heb, als tot u alleen, die soo veel voor my geleden hebt! Dat ik altyt tot u versugte, en met eene vierigheyt verlange naer uw Goddelyk aenschyn!
| |
| |
II. Doorsteekt, ô mynen Saligmaker, doorsteekt het binnenste van myn herte met den door-dringenden schicht van uwe liefde! Dat myne Ziele daer van gewont, en in eene H. flaeuwte! Dat sy, aenschouwende die H. Wonden, met welke gy om haer, door-steken syt smelte gelyk een wasch! Dat de liefde tot dese haer doet tot u komen; en dat sy on-afscheydelyk met u, vereenigt blyve!
III. Ontbint my, ô mynen Godt, van al het gene dat dese weerelt aengaet; om nergens meer mede bekommert te wesen, als met u, en met uwe H. Wonden! Dat de gedagtenis van uw lyden en van uwe doot myne Ziele gansch vervulle! Dat de brandende liefde, de welke gy als dan betoont hebt, in my onsteke, suyvere en brandende begeerten; op dat myn herte tot u verlangen mag, gelyk eenen hert snackt naer de wateren der Fonteyne.
IV. Doet my genade, ô mynen Godt, dat ik, uwe Heylige Wonden aenschouwende, aen u, liefde, voor liefde mag geven! Geeft my, dat ik u beminne uyt geheel myn herte: dat ik u beminne, om dat gy my eerst bemint hebt, en uw leven voor my ten besten gegeven; op dat uwe doot en uwe Wonden my het leven souden wederom geven.
V. O Jesu, Bruydegom van onsen Zielen: die aen het Kruys vyf Wonden ontfangen hebt, om te wesen als vyf merk-teekenen, en vyf segels van uwe liefde: druckt de liefde van die H. Wonden soo in myn herte, dat Gy noyt uyt myne gedagten en mag wesen. Maekt, dat ik tot u versugte: dat ik altyt brande van uwe | |
| |
Liefde: dat ik gansch in u verslonden worde; tot dat ik waerdig worde, te geraken in den Hemel, om uwe Majesteyt, en de glorie van uwe Wonden, daer altyt te aenschouwen.
| |
Gebed tot de V. H. Wonden van Jesus Christus; om vergiffenisse onser sonde.
I. DOet my de genade, ô Jesu mynen Saligmaker door die H. Wond, de welke gy ontfangen hebt in uwen Regter Voet; van my te vergeven alle de sonden, de welke ik tegen u bedreven heb door myne gedagten. Geeft, dat de on-eyndige verdienste van die H. Wonde mag vergoeden de goede gedagten, de welke ik veronagtsaemt hebbe: op dat ik voortaen niet en begeere, nog soeke, als u alleen, die myn opperste goet syt; en dat ik ten laesten mag vinden dien, den welken ik beminne.
II. Geeft my de gratie, o mynen Saligmaker, door de H. Wond, de welke gy ontfangen hebt in uwen Slinker Voet, van my te vergeven alle de sonden, die ik bedreven heb door het misbruyken soo van myne uyt-wendige, als in-wendige sinnen, tegen uwen Goddelyke wille. Wederhout dese nu voortaen door den toom van een Salige vrese: op dat ik, aen de weerelt en de schepselen doot synde; niet anders begeere, als u, mynen Heere, die voor my hebt willen gekruyst worden.
III. Ik bid u, ô mynen Saligmaker, door de Wond van uw Regter-hand, dat gy my gelieft te vergeven alle de sonden, die ik met eenige | |
| |
werken bedreven heb; en te gelyk door uwe on-eyndelyke verdiensten te vergeven alle de sonden van agterlatinge, de welke ik door een pligtige onagtsaemheyt mag bedreven hebbe. Maekt, dat ik voortaen de talenten, die gy my gegeven hebt, met meerder winste mag gebruyken.
IV. Ik vrage u, ô Heere, door die Wond, de welke gy in uw Slinker-hand ontfangen hebt; dat gy my gelieft te vergeven alle sonden van gramschap en onverduldigheyt, tot de welke ik my by de minste gelegentheyt heb late vervoeren: en dat ik, uyt die H. Wonde mag een genees-middel trecken van een onverwinnelyke verduldigheyt tegen alle qualen, die my sullen voorvallen; op dat ik also verdiene te besitten die aerde der levende, de welke gy belooft hebt aen de sagtmoedige.
V. Doet my de genade, ô mynen Saligmaker, door de Wonde, die gy ontfangen hebt in uwe gebenedyde Zyde, de welke door-boort wiert; om my te vergeven alle de sonden, de welke myn herte door eenigen ongeregelden wille of quaet voornemen bedreven heeft. Ent ook, soodanig myn swack herte op het uwe; dat het voortaen geen beroeringe, beweginge, of begeerte meer en heeft, als volgens uw herte: en dat het syne ruste en vrede vindende in uwe bestieringe; stantvastig blyve in het goet, tot het eynde van haer leven.
| |
Een diergelyk; om verscheyde Christelyke Deugden.
I. GEbenedyt moet gy syn, Heylige Wond van de Regter-hand van mynen Salig- | |
| |
maker. Behoud my door dat dierbaer Bloed, het welk uyt u gevloeyt is. Beschermt my, ô mynen Godt, behoud my met uw Regter-hand, dat die eenen sterken slag geve aen den helschen vyant op dat hy niet en mag seggen: Ik heb den mensch, die gy met uw Bloed afgekogt hebt, overmeestert. Dat uwe regter-hand my bestiere op eene wonderbaere maniere; op dat alle myne gedagten, woorden, ende werken altyt regt tot u gaen, als tot myn laeste eynde. Geeft my de gratie, dat ik in myn hand; altyt mag hebben eene brandende Lampe, die vol is van den olie uwer liefde; op dat ik verdiene in te gaen in uwe Hemelsche Bruyloft, en dat ik, als gy de weerelt sult komen oordeelen, verdiene aen de regter-hand te syn, en met uwe uytverkorene die woorden te hooren, de welke gy dan sult uyt-spreken: Komt gesegende myns Vaders, besit het Ryk 't welk voor u bereyt is van het beginsel des weerelts.
II. Gebenedyt moet gy syn, ô H. Wond van de Slinker-hand van mynen Saligmaker. Vermorselt, ô mynen Godt, door de kragt van dese hand al het gene dat de vyanden, de welke myne Ziele willen verderven, voor hebben en betragten tegen my. Krenkt hun magt: beschermt, en verlost my, ô mynen Godt, van alle quaden, voorledene, toe-komende, en tegenwoordige. Treckt my uyt de handen van die my vervolgen, en haten sonder dat ik hun daer toe eenige reden gegeven heb. Segt aen myne Ziele: Ik ben uwen Saligmaker. Dat die selve, niet gespaert worden, de welke vlytig syn om my te verderven: op dat ik, van myn quade | |
| |
vyanden verlost synde, u diene in Heyligheyt en regtvaerdigheyt alle de dagen myns levens!
III. Gebenedyt moet gy syn, ô H. Wond van den Regten Voet van mynen Saligmaker; die besproeyt syt met het Bloed van het Lam sonder vlecke, 't welk weg-neemt de sonden des weerelts. Maeckt, ô mynen Godt, door de oneyndelyke verdiensten van dese Wond, dat myne voeten snel worden, gelyk die van eenen hert: op dat ik door eenen onvermoeylyken loop voort-trede in den weg van uwe Geboden, en altyt soeke het gene dat aengenaem is aen uwen H. wille. Bestiert myne paden in uwe Wet, en in de werken van uwe Geboden; op dat ik van de eene deugt voortgae in de andere, tot dat ik aenschouwe den Godt der goden in Sion. Dat uw woort myne schreden bestiere, als eene Lampe, op dat ik selve, exempelen des ligts mag geven; van welke gy alleen, ô mynen Godt, de glorie ontfange nu, en in alle eeuwigheyt!
IV. Gebenedyt moet gy wesen, ô H. Wond van den Slinker Voet van mynen Saligmaker, Treckt mynen voet, ô mynen Godt, door de kragt van dese Wond uyt de netten, de welke myne vyanden voor my gespannen hebben. Bewaert myne Ziele van alle val, op dat ik niet en worde den roof van myne vyanden. Dat den voet van hovaerdigheyt my niet en komt aentasten; dat myn hert niet op geblasen sy, en myne oogen niet verheven: dat ik geen groote dingen en onderneme, die boven myne magt syn; maer altyt wandele in uwe tegenwoordigheyt in de eenvoudigheyt myns herte!
| |
| |
V. Gebenedyt moet gy syn, ô H. Wond van het Hert en Zyde van mynen Saligmaker; dat eenen Soldaet met syne lancie geopent heeft, als een vrugtbaere Fonteyne van Water en Bloed; om ons af te wasschen van onse sonden. Door-wont myn herte, ô mynen Heere, door den schicht van uwe liefde: op dat het u aenbidde, op dat het u eere, en u boven al beminne; en om u, ook synen naesten, met een opregte Christelyke en Broederlyke liefde.
| |
Gebedt om van ons af te weeren alle soorten van qualen; door de verdiensten van de H. Wonden van Jesus Christus.
I. O Godt, die de dood niet en wil, maer de bekeeringe van de Sondaeren: siet uw Volk genadelyk aen, het welk met een vermorselt herte en eenen vernederden geest, synen toevlugt neemt tot uwe H. Wonden; en keert van het selve af, alle de geesselen van uwe gramschap.
II. O Godt, die niet en verstoot het gekerm en de tranen van die bedrukt van herte syn; aenhoort de gebeden, de welke wy in dese quellingen stieren tot uwe H. Wonden, genadelyk aen: en doet ons de genade, om in rook te verdwynen al het gene dat de listigheyt der duyvelen en van de menschen tegen ons tragten uyt te voeren; op dat wy, van alle bekoringe en van alle quaet verlost synde, u in uwe Kerke ootmoedelyk mogen bedanken.
III. Vergeeft ons onse sonden, ô mynen Godt: | |
| |
en doet, uyt uwe H. Wonden die barmhertigheyt vloeyen de welke wy u vragen: slaet uwe oogen op onse vernederinge: siet wat dat wy lyden; en maekt daer een eynde van. Geeft ons de gave van te Bidden: en verhoort de Gebeden, die gy self ons doet uytstorten: en dat uwe H. Wonden voor ons, als eenen schilt syn, om ons te bevryden en te beschermen tegen alle quaet.
IV. O Godt van barmhertigheyt, die de sonden der gene die tot u bekeert syn, niet meer gedagtig syt, maer Die aenhoort, de stemme van hun sugten: Zyt hun erfdeel, 't welk gy door den prys van uw Bloed, dat uyt uwe H. Wonden gevloeyt is, verkregen hebt, 't allen tyt gedagtig. Besoekt en bewaert uwen Wyngaert, ô Heere. Ondersteunt die met uwe kragt, de welke uwen Wyngaert tragten te beschermen tegen de dulligheyt van hare overweldigers. Geeft de victorie: en maekt; dat, als sy getrouwelyk gearbeyt sulle hebben, ten laesten mogen besitters worden van uw Ryk.
V. O Godt, die de kragt van de Wapenen breekt; en tegen die vegt, de welke durven aenvallen de gene die op u betrouwen: komt uwe Geloovige te hulpe, de welke hunnen toevlugt nemen tot uwe H. Wonden. Velt de hovaerdigheyt en de vreetheyt van hunne vyanden ter neder; op dat wy, alle hunne voornemens gebroken hebbende, u geduerig mogen bedanken. Amen.
|
|
Auteursrechtvrij