Chrysanten

[p. 13]

Het leven staat niet stil

Het leven staat niet stil; wat ook geschiede,
wat eenig heil ten afgrond henenvliede,
het menschdom kan een stond verbijsterd staan;
zijn levensdrift verplicht het voort te gaan.
Voor een die treurt en trouw blijft aan 't verleden
en stralend, met gedachten en gebeden,
het beeld der nooit vergeten dooden houdt,
zijn duizenden, op wie de hemel schouwt,
zooals hij gistren deed, en die weer joelen,
zelfzuchtige vreugd omsluiten in hun voelen,
hun zorg verdoezlen met wat ruw genot,
of plannen bouwen waarmee lacht het lot...