De bloeiende tuin

(1930?)–Jef Mennekens– rechtenstatus


Bij de dood van een kind. Ik weet dat uit uw huis vertrokken is het vreugdgeruisch en dat de stilte er vol geween is... Klein kindjen is zeer ver gegaan, is heel alleen zeer ver gegaan in 't bleeke kleedje van den dood. En Moeder schreit haar oogen rood, want Moeder ziet het nimmer weer, en ziet alleen met grievend zeer, den langen stoet van wat er heen is...
[pagina 129]
Een stoet van veel herinneringen, van duizend schoone, lieve dingen, van kleine woordjes onverwacht, van oogjes, waar de zon in lacht, het spel van handjes, heerlijk fijn, dat diep geluk in huis doet zijn... Die oogjes zijn voor immer toe, en 't is me thans zoo droef te moe. Ik weet dat in uw huis alleen de droefheid tiktakt, al maar toe... Ik denk aan u, en ween, en ween...