De bloeiende tuin

Gedichten voor klein en groot

De musschen.

Dit is het woord, dat wij in stilte leerden:
Wel hun, die om te helpen, iets ontbeerden.
Geef immer wat van uwen overvloed;
en hebt ge weinig, wees nog lief en goed.
Het is een troost, het is een kracht, te weten
dat gij voor andren hulp en steun moogt heeten;
dan zingt er in uw hart een levend lied.
Vergeet de vooglen ook des hemels niet.

Als 't Zomer is of wen de vlokken tuimlen,
van onze tafel gaan de kleine kruimlen
de musschen toe, die babblen in den hof,
rumoerig tusschen 't gras als in het stof.
Zij kennen 't plekje, waar wij alle dagen
naar Vaders woord, hun lekkerbeetjes dragen.
Het is voor hen geen zaak van groot fatsoen,
om zich aan 't morgenmaal te goed te doen.
Een vleugeltrek, zij vallen en ze pikken
met korte sprongskens; weg, twee oogenblikken,
en dan terug, luidruchtig, gulzig, snel,
en maken van hun disch een feestlijk spel.
Dat is het vrije, blije musschenleven.
Is 't dan geen vreugd, wat kruimels hun te geven?

[p. 122]

 

Maar zie nu wat den musschen wedervoer.

 

Sinds gistren ligt een kater op de loer.

 

Hij weet nu waar er vooglen spelemeien.

 

Van morgen ging ons broertje haast aan 't schreien,

 

want Moeder had een angstgepiep gehoord,

 

twee kreten door een dof gegrol gesmoord.

 

Met vollen muil, wantrouwig, liep de kater

 

langs 't pad, zijn schuilhoek toe, alwaar ze later

 

alleen wat pluimen vond: een musschendood.

 

Toen voelden wij in ons een vreemden nood.

 

Wij zeiden: ‘Vader, was hetgeen we deden

 

geen booze daad? Het ongeluk van heden

 

kwam door het strooien van het brood, voorwaar.’

 

 

 

Doch Vader streek ons minzaam door het haar

 

en sprak: ‘Gij hebt geen schuld. Weest dan niet treurig.

 

Niet immer is het leven hier rooskleurig;

 

soms wordt een goed bedoelen slecht verstaan.

 

Uw daad was goed, dus hebt ge goed gedaan,

 

en wat gebeurde, kondt ge niet vermijden.’

 

Toen mochten wij dien dag ons weer verblijden,

 

doch 's avonds, in ons bed, na Moeders kus,

 

weer dachten we aan 't geval dier doode musch.