De bloeiende tuin

Gedichten voor klein en groot

Op de markt.
(Tweespraak)

Ik was daareven op de markt
en heb iets moois gezien.
- Iets moois, nu, met dit mottig weder?
- Een symfonie van kleuren.
- Dat moet iets raars zijn.
- Neen, iets om te eten.
- Iets moois om te eten?
- Ja, groenten.
- Groenten, symfonie van kleuren?
Waar haalt ge dit?
- Daar is het wit en groen van selder en porei,
porei vooral (zoo'n overweldigend wit!)
het wit der rapen,
't bleekgroen der krullen van de andijvie,
het bobbelend donkergroen der opgeblazen kooien.
die zeggen: ziet, hoe dik wij zijn;
het welig rood der penen,
het purper van de rijke rammenas
en van de roode koolen,
dit alles zwellend van het voedend sap
en, wat veel meer is,
opeengehoopt als door een schilderhand.
- Hebt gij daar staan op kijken?
- Wel, natuurlijk.
- Te midden van dien nijdigen regen
en zonder paraplu?
- Ik heb daarvoor geen paraplu vandoen.
- Wel, wel. Ik blijf niet in den regen staan.
Gij hebt voorzeker wat gekocht,
bijvoorbeeld van die welgedane koolen.

[p. 92]

 

- Ik? Niemendal. Ik heb alleen mijn oogen

 

den kost gegeven.

 

- Daar zult gij vet van worden.

 

Heeft geen der groentevrouwen,

 

toen gij daar zoo stondt,

 

u gevraagd: ‘Toe, koop wat, jonge heer?’

 

- Iets in dien aard. Maar 'k heb geglimlacht

 

en schoon gesproken.

 

Ik heb gezegd: Precies een schilderij

 

met al dit groen, dit rood, dat purper.

 

Intusschen stond een vrouw en vlak naast haar

 

een man, een rooden zakdoek om den nek

 

geknoopt en ongeschoren, van kou te trappelen.

 

- Ha, hebt gij dat ook gezien?

 

- Dat spreekt.

 

- Wat zei die vrouw? Wat zei die vent?

 

- Nu gaat ge zeker lachen, maar ik gun het u:

 

‘Met wien houdt gij den aap, gij snotvink?

 

Ga naar school!’ Dat zei de vrouw.

 

En knikken deed de man.

 

- Ha, ha!

 

- Ik nam hun dat niet kwalijk. 't Was verdiend.

 

Zij komen immers naar de markt niet in den regen

 

ter wille van de mooie kleuren.

 

- Wat hebt ge dan gedaan?

 

- Ik heb gezegd: ‘Wel ja, madam, wel ja, meneer.

 

Ik ga naar school en zal uw schoone groenten teekenen.

 

Goe'n dag!’

 

- Gij zijt een rare kerel!

 

- Dank u zeer.

 

- Een raad: Den naasten keer

 

gaat gij met uw mama

 

en met een grooten zak naar ginder

 

en zegt: Steek van uw schilderij

 

wat wit, wat groen, wat purper en wat rood

 

in dezen zak.

 

- Ik was het juist van plan.

 

- En ga zeer vroeg; dan dankt de vrouw u,

 

daar gij haar handgift zijt.

 

En bij uw thuiskomst vindt ge een lekker soepken

 

en roode kool met worst

[p. 93]

 

en rammenas bij plattekaas

 

of andre goede dingen.

 

Terwijl die trekken naar uw binnenkamer,

 

zweeft in den warmen geur

 

uw schilderij u voor den geest...

 

- Genoeg, gij spotvogel. Morgen vroeg,

 

komt gij mijn schilderij bewondren.